Monday, November 12, 2007

Αντίλαλος


Κάθε βράδυ την έβρισκε δίπλα στο τζάκι.
Δεν το άναβε ποτέ.
Μόνο το γέμιζε κεριά, πολλά κεριά
Διάφορα χρώματα κι αρώματα.

Τ΄άναβε ευλαβικά αρχίζοντας απ΄το αριστερό προς το δεξί
Έτσι ήταν η τελετουργία
Το τασάκι, ο αναπτήρας, τα τσιγάρα
Λίγη τηλεόραση, πολλά τραγούδια…
Όλα μαζί ήταν η ξεκούρασή της

Χαλάρωνε, αναπολούσε, θύμωνε, μιλούσε
Ηρεμούσε, σκεφτόταν, έκλαιγε, γελούσε
Τραγουδούσε, σιγοψιθύριζε
Όλα εκεί.

Άναψε ένα τσιγάρο.
Φύσηξε τον καπνό και φώναξε
Θυμάμαι τα πάντα να το ξέρεις…
Θυμάμαι τα πάντα να το ξέρεις…
Θυμάμαι τα πάντα να το ξέρεις…

Θυμάμαι τα πάντα να το ξέρεις…

Κι ο καπνός που έφευγε απ΄την καμινάδα
Τύλιξε και την φωνή της
Και την πήρε μαζί του
Κι ο αχός της ακούστηκε μέχρι τα πέρατα της γής
Κι ακόμα παραπέρα…

5 comments:

Negma said...

Έχεις κρύψει κάμερες στο σπίτι μου και με παρακολουθείς;;;; Δεν εξηγείται αλλιώς!!!!!!!!

Όμορφο βράδυ νά 'χεις...

GhostHunter said...

Τζάκι με αναμμένα κεριά, ολόγυρα...
Απίθανη εικόνα.
Σου ταιριάζει,ξέρεις...
Ίσως είναι η ποιότητα της ψυχής.

Φιλί

bluesmartoula said...

Negma μου, ίσως παράλληλοι δρόμοι... Σίγουρα όχι κάμερες. Μπορεί έτσι να εξηγείται.
Κι εσύ να΄χεις όμορφο βράδυ με πολλά πολλά κεριά.

Κυνηγέ μου, λατρεύω τα κεριά. Χάνομαι στην φλόγα τους. Κι αφήνομαι σε ταξίδια όμορφα.
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Με τιμάς.
Φιλί.

πνευμα said...

Θυμάμαι τα πάντα να το ξέρεις αναφώνησε και η φωνή της ταξίδεψε στα πέρατα της λήθης...

Υπέροχο κείμενο ντυμένο με μια όμορφη και πολύ ζεστή εικόνα.

Καλησπέρες

bluesmartoula said...

Μου αρέσουν τα λογοπαίγνιά σου πνεύμα...
Πνευματώδη, θα έλεγα.
Η εικόνα είναι τόσο φωτεινή και ζεστή. Γι΄αυτό την επέλεξα.
Καληνύχτα