Ιδρωμένη.
Πετάχτηκε απ΄την θαλπωρή του κρεββατιού της.
Της πήρε ελάχιστο χρόνο να συνειδητοποιήσει πως έβλεπε εφιάλτη.
Έβλεπε, λέει, πως ήταν μαζί του.
Πως ήταν μαζί του χωρίς να υπάρχει αυτός, πως ήταν μαζί της χωρίς να υπάρχει εκείνη.
Εκείνη ήταν, αυτός δεν ήταν.
Αυτός ήταν, εκείνη δεν ήταν.
Όποτε ήταν, αυτός έσβηνε και γινόταν αχνός.
Όποτε ήταν, εκείνη έσβηνε και γινόταν αχνή.
Σαν πολυκαιρισμένη φωτογραφία, που μετά από λίγο καιρό εξαφανίζονται όλα τα χαρακτηριστικά.
Και κιτρινίζει.
Μ΄ένα κίτρινο απόμακρο, χλωμό.
Της μιλούσε, όμως, δεν άκουγε τίποτα. Μόνο την κίνηση του στόματος έβλεπε.
Του μιλούσε κι η φωνή δεν έβγαινε απ΄τα πνευμόνια της.
Προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα.
Έτσι, δεν είπαν τίποτα.
Και χωρίς φωνή, η επικοινωνία δεν υπήρξε.
Χωρίς επικοινωνία, η ύπαρξη έσβησε αργά.
Σαν πολυκαιρισμένη φωτογραφία......
Έμοιαζε να μην θέλει να ξυπνήσει.
Απο περιέργεια για το τί θα γίνει μετά....
Ανάσανε που ξύπνησε. Που ήταν εφιάλτης...
Γιατί δεν ήθελε την επαφή χωρίς επικοινωνία....
5 comments:
Χωρίς επικοινωνία δεν υπάρχει επαφή...
Χωρίς επαφή δεν υπάρχει ανάσα...
Χωρίς ανάσα δεν υπάρχει ζωή...
Πνεύμα μου,
δίκιο έχεις
οι σκιές δεν ζούν
Καλημέρα
Οι σκιές δεν ζουν, αλλά μας ακολουθούν. Αν το επιτρέπουμε.
Καλημέρες
Καλησπέρα bebe. Καλώς ήλθες.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Μου άρεσε το "Άν το επιτρέπουμε", αλλά γιατί να το επιτρέψουμε?
Τηλεφωνεί η σύζυγος από την κρεβατοκάμαρα στο κινητό του σύζυγου της.
Που είσαι;
Στην κουζίνα!
Post a Comment