Saturday, July 14, 2007

Μωρό....

- Χρόνια πολλά
της είπε.
Και την φίλησε γλυκά στο στόμα.
Ένα φιλί υγρό, τρυφερό και άγριο μαζί.
- Χρόνια πολλά, με άκουσες?
- Ναι. Σ΄ευχαριστώ
- Καρδούλα μου, που ταξιδεύεις?
- Αλλού. Τώρα ξεκινάει το ταξίδι μου για έξω
- Κατάλαβα. Τί έχεις?
- Τίποτα μάτια μου. Τίποτα. Απλά σκέφτομαι πως ακόμα δεν έχω γεννηθεί. Σε λίγες ώρες....
- Χαχαχαχα. Παράξενος τρόπος να βλέπεις τα γεννέθλια....
- Μμμμμ. Εμένα μ΄αρέσει. Μ΄αρέσει να νοιώθω πως ξαναζώ το ταξίδι μου. Από την ασφάλεια της μήτρας στον κρύο αέρα. Η κραυγή της ανάσας. Το κλάμα. Η αναπνοή.
- Το θυμάσαι? Μην τρελλαθώ....
- Όχι βέβαια. Θυμάμαι όσα μου διηγήθηκε η μάνα μου. Θυμάμαι πως την βασάνισα αρκετά.
- Από μικρή ε?
- Σταμάτα!
- Χαχαχαχα
- Γεννήθηκα τόσο μικρή που νόμιζαν ότι δεν θα τα καταφέρω. Η μάνα, ακόμα και τώρα, μου περιγράφει την γέννησή μου τόσο ζωντανά. Σαν να την ξαναζεί συνέχεια. Κι όμως... Έζησα, μεγάλωσα... ΥΠΑΡΧΩ
- Έτσι είναι οι μαμάδες.... και ναι υπάρχεις σίγουρα.
- Πού να ξέρω πως είναι οι μαμάδες? Υποθέτω θα καταλάβω κάποια στιγμή.....
- Φίλα με.
- Είμαι μωρό ακόμα. Δεν ξέρω....
- Αλεπού....

Τα χείλη τους αντάμωσαν...
Το φιλί τους δυνατό. Γεμάτο πάθος........
Κι ας ήταν μωρό....

4 comments:

γιώργος said...

έρωτας στην απαρχή των χρόνων...
έρωτας παιχνιδιάρικος και αγνός, σαν μωρό...

την καλησπέρα μου σμαρτούλα...

bluesmartoula said...

Εμ, χμ. Δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου όταν έγραψα το πόστ. Αλλά, ενδιαφέρουσα η άποψη.
Την κρατάω..
Καλησπέρα και σ'εσένα Γιώργο.

πνευμα said...

Κάθε γενέθλεια μια μέα αρχή.
Η Ζωή να κυλάει ξανά όπως και ο πρώτος έρωτας, το πρώτο χάδι...

Ποιός έιπε πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω?? Όλα κρύβονται μέσα μας.Ακόμα και η αναγγένηση μας..σαν τον Φοίνικα. Απο τις ίδιες του τις στάχτες...

bluesmartoula said...

Πνεύμα, σ΄έχασα.... Το πρώτο κομμάτι το κατάλαβα. Το δεύτερο, όμως, τίποτις...
Μήπως έγραψα κάτι για ποτάμι και το΄χασα?
Μήπως μίλησα για Αναγέννηση και γύρισα πίσω στο χρόνο?
Μήπως είμαι ξανθιά?
(Μην "την ψάχνεις". Μικρές ανόητες αναζητήσεις κάνω)
Φιλουρίτσες...