Φυλακή

Είναι πολύ σκοτεινή αυτή η φυλακή που μ΄έριξες
Έχει υγρασία και κρυώνω
Πονάνε τα κόκκαλά μου
Η κουβέρτα που μου πέταξες στο πάτωμα δεν μπορεί να με ζεστάνει
Είναι κουρέλι
Την μάζεψα γιατί δεν είχα τίποτ΄άλλο...
Κουλουριάστηκα στο σκληρό στρώμα και προσπάθησα να ζεστάνω λίγο την ψυχή μου, μήπως και παρασυρθεί και το σώμα μου.
Άδικα

Σ΄αυτή τη φυλακή που με παράτησες, δεν ξέρω άν είναι μέρα ή νύχτα
Δεν έχει τρόπο να μπεί το φώς μέσα
Ούτε μιά τόση χαραμάδα
Το μικρό παραθυράκι με τα κάγκελα είναι χτισμένο με τσιμεντότουβλα
Έτσι, όλα είναι μαύρα
"Είναι μαύρη η ζωή μου" σου είπα
Χαμογέλασες στραβά.

Εκεί στη φυλακή που μ΄έκλεισες δεν χαράζω γραμμές στον τοίχο
Γιατί δεν θα βγώ ποτέ, οπότε ο χρόνος δεν έχει νόημα
Άν πέρασε μιά μέρα ή ένας χρόνος δεν ξέρω
Ξέρω μόνο πως κάποιες γραμμές που υπήρχαν τις έσβησα με μιά πέτρα και τόση μανία που έσκαψα τον τοίχο.
Είναι τόσο χοντρός ο τοίχος...
δεν θα τα καταφέρω ποτέ να τον τρυπήσω και να ελευθερωθώ

Η φυλακή που με πέταξες, τί παράξενο!
Δεν έχει πόρτα, ούτε κλειδαριά
Δεν είναι απ΄έξω κανείς να με προσέχει
Δεν έχει δεσμοφύλακα
Ούτε άλλους φυλακισμένους
Όμως, όταν προσπάθησα να βγώ εμφανίστηκες απ΄το πουθενά και μ΄έσπρωξες πάλι πίσω
"Είμαι αθώα" σου φώναξα
Χαμογέλασες στραβά
"Θα μείνεις εδώ μέχρι τη δίκη" μου είπες "και τότε θα μάθουμε άν είσαι αθώα ή ένοχη"

Μιά μέρα θα φύγω απ΄αυτή την φυλακή που με εγκλώβισες
Θα μεταμορφωθώ σε πεταλούδα και δεν θα τα καταφέρεις να με ξανασπρώξεις μέσα
Θα πετάξω μακρυά
κι η δίκη δεν θα΄χει νόημα
κι η φυλακή δεν θα΄χει τοίχους