Sunday, January 13, 2008

Αργοπεθαίνει....


Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο ” ι ” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.


Pablo Neruda

Από τότε που μου το έστειλαν δεν έχω σταματήσει να το διαβάζω.
Ψάχνω να βρώ κάτι που δεν κάνω μήπως και με πείσω πως δεν αργοπεθαίνω....

9 comments:

αθεόφοβος said...

Δεν γράφω τίποτα γιατί είμαι πλέον πεθαμένος!

roadartist said...

πολύ σωστο κειμενο, το κανω copy paste και το κρατω..
γιατι πολλα απο αυτα τα εχω.. καπως κανει.. δυστυχως.. :( ΦΙΛΙΑ!

Αλητισσα said...

Ξεκινα με απλα μικρά και καθημερινα..
αλλξε διαδρομη για τη δουλειά,βαλε χρωμα στα ρουχα σου,τολμησε κατι μικρό..
Όλες οι "μεγαλες αλλαγες" γίνονται απο τα "μικρά" και πάνε στα "μεγάλα"..
Σιγουρα μπορείς!!

GhostHunter said...

Εγώ που κάνω τα περισσότερα...
αλλά όχι το¨"ένα"...

Τι κάνω?

Πεθαίνω ή ζω?

bluesmartoula said...

Αθεόφοβε, μήπως τελικά ο Πάμπλο υπερβάλλει? Μια χαρά σε "κόβω"...Και απίστευτο μπλόγκ και ταξιδάκια στας Κρήτιους νήσους και γνώσεις πολλές....

Roadartist μου, κι εγώ, δυστυχώς... κι ώρες ώρες αναρρωτιέμαι - εκτός του ότι μήπως ο Πάμπλο υπερβάλλει - μήπως υπερβάλλω κι εγώ τελικά και ζητώ τρελλά πράγματα, όπως π.χ. μια καλή και ήρεμη ζωή για μένα και τα παιδιά μου, έναν έρωτα, μια δουλειά που να την γουστάρω? Λέω μήπως?

Αλήτισσά μου, είναι πολύ σοφά τα λόγια σου. Πράγματι απ΄τα μικρά πάμε στα μεγάλα. Έχω καταφέρει αρκετά μικρά εδώ κι ένα χρόνο...συνεχίζω κι αναμένω τα μεγάλα...Σε φιλώ γλυκά

Κυνηγέ μου, εμπερδεύθην!
Ποιά είναι τα περισσότερα και ποιό το "ένα"? Σε μπλόγκ ξανθιάς ευρίσκεσαι. Πώς να σου απαντήσω, άν δεν έχω περισσότερα στοιχεία? ε? Έλα, έλα ασήμωσε για να σε λέω...
Γλυκό φιλί

Negma said...

Κάποια στιγμή ξύπνησα, κι άρχισα τη δράση.

Μόνο στο κομμάτι "δουλειά" ακόμη αργοπεθαίνω...

Προσπαθώ όμως να παίρνω ζωή από αλλού.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα!

Η προσπάθεια μετράει, αν κρίνω από τον επίλογο του κειμένου, σωστά;

Ε, προσπαθώ...

Unknown said...

υπέροχη ανάρτηση και η μουσικη σου γεμάτη εκπλήξεις!!!

το πρώτο κομμάτι εχει συναισθηματική αξία για μένα!!!!


φιλι γλυκό

_Κυβέλη_

αθεόφοβος said...

Μπορείς να δεις πως αξιοποιήθηκε το e-mail !http://atheofobos.blogspot.com/2008/01/blog-post_13.html

bluesmartoula said...

Negma μου βίοι παράλληλοι.
Είναι σημάδι ζωής το ότι προσπαθούμε? Ν΄αναθαρρήσω?

Κυβέλη Δραγούμη καλώς ήλθες. Χαίρομαι που σου άρεσε και το πόστ και η μουσική...

Αθεόφοβε, ΤΟΝ ΦΑΓΑΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΗ! ΧΕΧΕ...