Διαίσθηση

Δύο πράγματα της είχε μάθει η μάνα της:
Να βασίζεται στις δυνάμεις της και
Να μην πιστεύει όσα της λένε

Το πρώτο το πέτυχε.
Όλη της τη ζωή βασίστηκε στις δυνάμεις της. Δεν περίμενε βοήθεια από πουθενά. Όταν την χρειάστηκε, απλά την ζήτησε και της δόθηκε….
Παράπονο δεν είχε.
Κανένα. Ίσα, ίσα.
Η ζωή της χάρισε πλουσιοπάροχα….
Υγεία, ομορφιά, οικονομική άνεση…
Μια υπέροχη δουλειά που της γεμίζει την καθημερινότητα ευχάριστα. Της εξασκεί και το πνεύμα και την ψυχή της. Της δίνει δύναμη και ζωντάνια – εκτός από τα προς το (ευ) ζην και τέρπειν….

Το δεύτερο, το πέτυχε μέχρι κάποια στιγμή…
Μέχρι που τον γνώρισε.
Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας.
Όταν της τον σύστησαν κοιτούσε αλλού.
Και έδωσε το χέρι της χωρίς να γυρίσει το κεφάλι της.
Μέχρι να ακουμπήσουν τα χέρια είχε γυρίσει προς το μέρος του…
Κοκάλωσε.
Δεν είχε ξαναδεί πιο όμορφο άντρα στη ζωή της.
Πιο όμορφα μάτια, πιο όμορφο χαμόγελο, πιο βαθύ βλέμμα.
Κοκάλωσε.
- Χαίρω πολύ, ψέλλισε.
- Παρομοίως. Να σας προσφέρω ένα ποτό?
- Ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα ένα ουίσκι.

Χέρια κομμένα, πόδια παράλυτα.
Βουητό στο κεφάλι.
Η μουσική χάθηκε τελείως μόλις ακούμπησε το χέρι του που της έδωσε το ποτό της.
Αυτό ήταν.
Παραδόθηκε άνευ όρων.

Πίστεψε όλα όσα της είπε. Ακόμα κι αυτά που δεν είχε ανάγκη να τα ακούσει γιατί τα ήξερε. Πίστεψε και όλα όσα δεν της είπε…
Πίστεψε το βλέμμα του – που φάνταζε στα μάτια της αληθινό και γεμάτο πάθος.
Πίστεψε τα χέρια του όταν την άγγιζε και έκανε το κορμί και την ψυχή της να παραληρεί από ηδονή και ευτυχία.
Πίστεψε, πίστεψε, πίστεψε.
Το μόνο που αγνόησε ήταν εκείνη η φωνίτσα που τσίριζε μέσα της.
Ναι, την αγνόησε πανηγυρικά.
Κι ας τσίριζε συνέχεια. Απ΄το πρώτο λεπτό……..

Έφυγε. Κρατώντας ψηλά το κεφάλι – όσο ψηλά μπορούσε αφού την έδιωξε.
Όμως είχε αργήσει αρκετά.
Κι ο χρόνος είχε αφήσει τα σημάδια του.
Όχι στο σώμα της.
Στην ψυχή της.

Έχουν περάσει τρία χρόνια κι ακόμη δεν έχει αντιληφθεί γιατί είχε κλείσει τ΄αυτιά της σ΄αυτήν την φωνίτσα…
Έμαθε, όμως, το όνομά της:
Διαίσθηση…