Wednesday, March 14, 2007

Κίνησ΄ο Εβραίος......

Μου'χει "καρφωθεί" εδώ και καιρό η ιδέα να ασχοληθώ ξανά με τα χόμπυ μου.
Ζωγραφική και ράψιμο (ρούχων).
Από μικρή, έπιανε το χέρι μου.
Είχα παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής - χρώματα, προοπτική, νεκρή φύση, φύση, σκίαση (ουάου τα θυμάμαι ακόμα τουλάχιστον σαν ορολογία)...
Επίσης, με την βοήθεια του burda (υπάρχει ακόμα αυτό το περιοδικό?) και της γιαγιάς μου, έμαθα να βγάζω πατρόν και να ράβω. Είχα δημιουργήσει κάτι μοντελάκια για τις κούκλες μου, μούρλια...
Μετά τα παράτησα.
Κάτι το εξωφρενικό διάβασμα (σπασικλάκι η έτσι), κάτι οι ατελείωτες εξετάσεις, νά τα πανεπιστήμια και καπάκι η δουλειά, σιγά μην ασχολιόμουνα.
Ένοιωθα πως έχω χάσει την υπομονή μου.
Έπειτα ήταν και το έξω..... μπαράκια, χορός, boyfriends κλπ.
Πού να προκάμω?
Μετά ο γάμος. Δύο εγκυμοσύνες, μία απώλεια.....
Πού να προκάμω?
Να τα μπιμπερό, να οι πάνες, να τα συνάχια, να τα διαζύγια.....
Χρόνος τίποτα.
Νομίζω, όμως, πως ήγκηκεν ο χρόνος.
Πρίν ξεκινήσουν τα διαβάσματα στο σχολείο τα καμάρια μου.
Έχω ακόμα δύο χρονάκια χωρίς διάβασμα.
Νοιώθω πως θέλω να δώ άν έχω ακόμα ταλέντο.
Άσε που άλλο το ετοιματζίδικο ρούχο κι άλλο το καλοραμμένο της μαμάς (λέω τώρα).
Έτσι, μέρες τώρα σκέφτομαι στον δρόμο του γυρισμού να σταματήσω στο ΚΕΠ. Συνήθως το ξαναθυμάμαι μόλις έχω μπεί σπίτι κι έχω βγάλει το ένα παπούτσι. Το επόμενο δευτερόλεπτο το΄χω ξαναξεχάσει. Ούτε κάν ανάμνηση αχνή.
Σήμερα είπα: ΤΕΡΜΑ. Κυρία μου θα πάς στο ΚΕΠ.
Κι έτσι έκανα. Σταμάτησα, λοιπόν, σήμερα το απόγευμα στο ΚΕΠ για να ζητήσω πληροφορίες για τις δραστηριότητες που παρέχονται και απ΄το ΚΕΠ και απ΄τον δήμο.
Δύο ευγενέστατοι άνθρωποι - ένας άντρας και μιά γυναίκα - ήταν πίσω απ΄τον γκισέ.
Και χαμογελαστοί μάλιστα....
Ευγενική, όπως πάντα εγώ (ένεκα η ανατροφή), χαιρέτησα και τους δύο και απευθύνθηκα στον κύριο που καθόταν αριστερά μόλις μπαίνεις:
- Καλησπέρα σας.
- Καλησπέρα σας κυρία μου. Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω?
(Μπράβο του ΚΕΠατζή..... μάλλον ήξερε ότι δεν μπορούσε και σου λέει ας το πώ τι έχω να χάσω? Τη θέση μου μήπως?)
- Θα ήθελα παρακαλώ κάποια ενημέρωση ή ενημερωτικό φυλλάδιο για τις δραστηριότητες που παρέχονται απ΄το ΚΕΠ
Βλέμμα κενό, άδειο.
- Εμ, να μαθήματα ζωγραφικής, χορού και άλλα
- Α! πολιτιστικά
- Πείτε το κι έτσι. Μπορώ να μάθω τι υπάρχει?
- Αχ, καλή μου, δεν ξέρουμε που είναι τα φυλλάδια. Τα έχει ο πρωϊνός
(καφές?)
- Καταλαβαίνω (είπα με κατανόηση - έχω ανατροφή εγώ, το΄παμε). Δηλαδή, άν περάσω αύριο το πρωί, θα μπορέσω να πάρω φυλλάδιο?
- Δεν ξέρουμε. Ο πρωϊνός έρχεται γύρω στις 11
(Α! τόσο πρωϊνός.... γιατί για μένα 11 είναι ήδη μεσημέρι)
- Μάλιστα. Δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να είμαι εδώ γύρω στις 11. Μήπως, έστω, να μου δώσετε μιά ιδέα γύρω απ΄τις δραστηριότητες?
(Κοιτάζονται. Βλέμμα λάγνο, παθιασμένο, γεμάτο απορία: τι θέλει η έτσι απογευματιάτικα??)
- Λυπόμαστε. Εμείς εδώ διεκπεραιώνουμε τα γνήσια. Δεν γνωρίζουμε.
(Κι εγώ διεκπεραιώνω ιμιτασιόν....)
- Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλό σας απόγευμα
Μπήκα κι εγώ στο σάιτ του δήμου (ή τουλάχιστον προσπάθησα) κι έφαγα πόρτα. Δεν άνοιγε με τίποτα το "σκασμένο".
Συμπέρασμα: Κίνησ΄ο Εβραίος για το παζάρι κι ήτανε μέρα Σάββατο.....
(Θα ξαναπροσπαθήσω..... that's a threat!!!)

4 comments:

πνευμα said...

Έτσι να είσαι πάντα δημιουργική και πεισματάρα!

Την καλησπέρα μου

tolitsa said...

Επειδη εχω ασχοληθει με το θεμα, νομιζω οτι ενα τηλεφωνο στον δημο θα ηταν πιο διαφωτιστικο. Αντε και με δικη σου κολεξιον βρε!!!!!

Μικρός Πρίγκιπας said...

Όταν πάω σε τέτοιες υπηρεσίες βγάζω σπυράκια.Γι αυτό προτιμώ να στέλνω άλλους.Πάντως μην το αφήσεις.

bluesmartoula said...

Δημιουργική, πεισματάρα, επίμονη και αγύριστο κεφάλι πνεύμα μου....

Tolitsa, σ΄ευχαριστώ. Κάλεσα σήμερα κάποια στιγμή που είχα λίγο κενό στη δουλειά, αλλά ήταν κατειλημμένη η γραμμή. Θα ξαναπάρω αύριο...θα σας ενημερώσω... Λές να φτιάξω κολεξιόν??? (πλάκα θα΄χει)

Πρίγκηπά μου, στην ζωή μου ολάκερη έχω επισκεφθεί 3 φορές το ΙΚΑ, και δύο φορές το ΚΕΠ. Αυτά. 5 τραυματικές εμπειρίες. Είναι να μη σου κάτσει.....
Δεν θα το αφήσω, όμως. Μου'χει μπεί για τα καλά στο μυαλό

ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ.....