Thursday, February 15, 2007

Μιά όμορφη μέρα

Από που ν΄αρχίσω? ΟΚ. Το βρήκα!
Ξύπνησα στις 6:30. Ντύθηκα, βάφτηκα κι έφυγα
Έφτασα στο μετρό αφού έκανα 20 λεπτά να βρώ να παρκάρω - στο Θεό που πιστεύετε - το ΣΜΑΡΤ!
Μπαίνω στο μετρό. Φτάνω στη δουλειά
Κοιμόμουνα όρθια (Τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να κοιμηθώ).
Βρίσκω τις απίστευτες εκρεμμότητες... Αλλά δεν πτοούμαι. Ξεκινάω δυναμικά έχοντας "τσιμπήσει" ένα frozito caramel.
Τις τελευταίες δύο μήνες άν δεν πιώ έναν ή δύο frozito την ημέρα δεν αντέχω. Παθαίνω στερητικό (Έτσι "τσίμπησα" τα 4 κιλάκια τους τελευταίους 4 μήνες, αμέ!).
Στο μεταξύ, εγχειρίζεται και η μαμά μου για να βγάλει κάτι παλιοσίδερα που της είχαν βάλει πρίν από 2 χρόνια που είχε σπάσει το ποδαράκι της.... Άγχος. Με φοβίζει πολύ η νάρκωση εμένα.
Ευτυχώς πήγε καλά η επέμβαση....
Με παίρνει η κοπέλλα που κρατάει τα παιδιά γύρω στις 2 και μου λέει πως ο γυιός μου έχει πυρετό 39.
Ωραία..... (τί έγινε ρε παιδιά? πάλι άρρωστος? ήμαρτον)
Φτάνει επιτέλους η ωραιότερη ώρα της ημέρας: Αναχώρησις
Χαιρετίζω συναδέλφους κι αφεντικά και, με περισσή χαρά κι απεριόριστη νύστα καθώς και ακουστικάκια στ΄αυτιά για ν΄ακούω μουσικούλα, φτάνω στο σταθμό του μετρό.
Και τρώω πόρτα.
"Κυρία μου" μου λέει συμπάσχων τυπούλης στις 4 θα ξεκινήσουν οι συρμοί.
Όνειρο! Η ώρα 3, ντάξ?
Τι να το κάνω το μέσον μαζικής μεταφοράς όταν δεν με πάει εκεί που θέλω?
Παίρνω τηλέφωνο συνάδελφο και φίλη και της λέω : πάμε για καφέ, σήκω γιατί θα φουντάρω....
Και τον πίνουμε τον ρημαδοκαφέ.
Φτάνει 5 η ώρα (πιάσαμε ψιλή κουβέντα) και ξαναξεκινάω για την στάση του Μετρό.
Φτάνω στον προορισμό μου σαν σαρδέλλα παστή. Το αντιπαρέρχομαι.
Κατεβαίνω, ανεβαίνω τις σκάλες, περπατάω μέχρι το νοσοκομείο, βλέπω την μαμά μου να κοιμάται - και πλέον να μην την τραβάνε οι μαγνήτες... - της δίνω 5 φιλιά και ξαναφεύγω.
Πάω να πάρω το σμαρτούλι μου....
Κλήση. Όχι τηλεφωνική. Της αστυνομίας...
#Ε$#$%Τ^Ε΅ΥΓΘΘ**(Ο)ΟΠΟΚΔΡΥΗ*^%$!#Ρ:Τ$^#^&@Ι
Γιατίίίίίίίίί?
Γι΄αυτό: εκεί που το είχα "χώσει" στην κυριολεξία το πρωί (θυμάστε έψαχνα 20 λεπτά...) ήταν ράμπα. Ναι. Ράμπα. Κρυμμένη πίσω απ΄τον σκουπιδοντενεκέ...
66 τα Ευρά.
ΓΕΡλαηξγαίσφγηνκλαγξ3ρ2πθ9ε9θηςτεθ]0;3ι0ετοπ=9-3υ59ηπξε[
Τέλος πάντων, δεν υπάρχει και κάτι να μπορώ να κάνω, βάζω μπροστά και φεύγω.
Είμαι σχετικά κοντά στο σπίτι. Παρατηρώ έναν παλαβοοδηγό που τη μία πάει αριστερά την άλλη δεξιά.
"Τον μ....λ.κα" σκέφτομαι "θα μας σκοτώσει".
Δεν έχω προλάβει να τελειώσω την σκέψη μου Audi γκριζωπό κοκκαλώνει μπροστά μου κι εγώ πέφτω φυσικά επάνω του.
Μου'κανε τη μούρη κρέας.
Το Σμάρτ έχει γίνει της matchbox τώρα... και φταίω κι απο πάνω σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ.
Κι όχι τίποτ΄άλλο αύριο είχα πάρει άδεια για να το πάω για το σέρβις του των 60.000km
Α! και το παιδί έχει οξεία αμυγδαλίτιδα....
Καληνύχτα σας.

7 comments:

Cybergoulion said...

Τι να πει κανείς, περαστικά στο παιδί τουλάχιστον!

Anonymous said...

Ρε μωρο τετοια καντεμια?
Κανε κανενα ευχελαιο, τρισαγιο κλπ,κλπ μπας και δεις Θεου προσωπο.
Αντε κερναω και καφε να γνωριστουμε κιολας να ενωσουμε τις καντεμιες.
Περαστικα στο παιδι.

bluesmartoula said...

cybergoulion, σ΄ευχαριστώ που πέρασες και για τα περαστικά
Κοκκινοσμαρτούλη μου, αυτά είναι μέσα στην καθημερινότητα. Τί να γίνει. Καφέ όποτε θές μωρό μου....

GhostHunter said...

Πω πω μικρό μου... Τι να πω...

Περαστικά στο μικρούλι. Για την μαμά εύχομαι όλα καλά. Όσο για το αμαξάκι μην σε νοιάζει όλα σίδερα είναι, αρκεί εσύ να είσαι καλά.

Φιλιά

Μικρός Πρίγκιπας said...

Είμαι σίγουρος ότι έχεις περάσει πολύ δυσκολότερες καταστάσεις από την σημερινή.Σε λίγες μέρες θα το σκέφτεσαι και θα γελάς.Τα φιλιά μου.

Anonymous said...

Αν θες και σου λειπει το σμαρτακι σου υπαρχει ενα site που λεγετε.
www.smarmania.gr επισκεψουτο θα σου αρεσει.
Και διευκρινησε οτι ειναι πλαστικο και οχι σιδερα.
Μωρακι παω για καφε ΤΩΡΑ αν θες ερχομαι να σε παρω.

πνευμα said...

Πέρασα να πω την καλημέρα μου.

Ελπίζω το παιδί να είναι καλύτερα σήμερα.