Με πραγματικά πολύ μεγάλη μου λύπη αποχαιρετώ προσωπικά έναν blogφίλο μου, τον Gelial.
Με πραγματικά πολύ μεγάλη μου λύπη. Δεν το έχω γνωρίσει, αλλά τι σημασία έχει?
Έχει απόλυτο δίκιο σε όσα γράφει στο τελευταίο του πόστ.
Είναι πραγματικά απαράδεκτο να εκμεταλλεύονται το χόμπι ανθρώπων, να παρουσιάζουν copy-paste δουλειές.... και να αναγνωρίζουν κάποιοι από αυτά που γράφεις, ενώ εσύ δεν θέλεις.
Τα λέει όλα, άς μην επαναλαμβάνω...
Αυτό που ξέρω καλά είναι πως ακόμα κι άν ανοίξει άλλο μπλόγκ (πράγμα απίθανο) δεν θα είναι πλέον το ίδιο.
Το προσωπικό στύλ και ο τρόπος γραφής δεν αλλάζουν.
Και το συναίσθημα που νοιώθει κανείς γράφοντας στον χώρο του, δεν αντικαθίσταται μ΄έναν άλλο χώρο.
Το ξέρω από προσωπική πείρα.
Τζέλ μου, φιλιά γλυκά
Λυπάμαι πραγματικά...
Η μπλέ σμαρτούλα
2 comments:
να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ! και μη στεναχωριέσαι, μακάρι να ήταν αυτά όλα τα προβλήματά μας
Τζέλ. Προβληματάκι, προβληματάκι γεμίζει το σακουλάκι (κατά το φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι). Όχι, δεν είναι όλα τα προβλήματά μας έτσι, αλλά θα μου λείψεις πολύ (κι απ΄ότι φάνηκε όχι μόνο σ΄εμένα).
Post a Comment