Sunday, January 21, 2007

Μαζεμένες σκέψεις

Λένε πως μετά την καταιγίδα έρχεται η ηρεμία, ο ήλιος...
Λένε πως μετά τις αστραπές, ο ουρανός "καθαρίζει"...
Λένε πως μετά το κλάμα, έρχεται η "λύτρωση"...
Λένε, λένε, λένε...
Η άποψή μου?
Μετά την καταιγίδα έρχεται η λάσπη, η γλίτσα - μέχρι να στεγνώσει
Μετά τις αστραπές, τα καμμένα δέντρα - μέχρι την αναδάσωση
Μετά το κλάμα, άντε να συνεφέρεις τα μάτια που είναι πρησμένα - μέχρι οι κρέμες να "δράσουν".
Κι όλα αυτά γιατί?
Γιατί ξέμεινα από τσιγάρα (αμάν παιδιά, πολύ ξανθιά η δικιά σας).
Δεν έχω ούτε ένα.
Τίποτα.
Και "τά'χω πάρει" γιατί είμαι τρίτη μέρα άυπνη - το μωρουτσικό μου είναι πολύ αρρωστούλα, κι εγώ με πυρετό - και είπα να "χαλαρώσω" λίγο μ΄ένα τσιγαράκι κι ανακάλυψα πως δεν έχω και μου την έδωσε και λέω να πάω για ύπνο.....
Τέρμα η βούτα μέσα μου. Enough already...
Γύρισε η ζωή μου και κοιμάται στο διπλό κρεββάτι....
Σαν αγγελούδια που ήρθαν στη γή για να συνειδητοποιήσω πως:
- ότι ήταν.... πέρασε
- ότι θε νά΄ρθει... θα το αντιμετωπίσουμε
- ότι δεν ήρθε... ας πάει στην ευχή!
Όταν λείπουν, νοιώθω μισή
Όταν δεν έχω τσιγάρα, νοιώθω... "στερητικό" σύνδρομο
Μήπως να το κόψω?

4 comments:

Anonymous said...

περαστικά εύχομαι...
όσο για το 'κόψιμο',
ακούγεται καλή λύση...
από εσένα εξαρτάται...

καληνύχτα και πάλι περαστικά σας...

Anonymous said...

Πολύ όμορφο κείμενο.

Η βουτιά μέσα σου δείχνει πολλά...

Περαστικούλια.

bluesmartoula said...

Γιώργο: Σ΄ευχαριστούμε. Σήμερα είμαστε κάπως χειρότερα. Δηλαδή η μικρή. Εγώ δεν έχω ανάγκη...
Πνεύμα: Ο Γιώργος έπιασε το νόημα του αυτοσαρκασμου μου σ΄αυτό το πόστ. Που την βρήκες την ομορφιά,βρέ, σε μιά άρρωστη - με πυρετό - μάνα που παθαίνει στερητικό νικοτίνης? Α ρε πνεύμα με την καλοσύνη σου.....
Φιλάκια

Anonymous said...

Το πνεύμα ξερέι καλά τι λέει...

Η ομορφιά ενός κειμένου κρύβεται ανάμεσα στις λέξεις.

Κρύβεται σε αυτό που βγάζει ακόμα και αν είναι αυτσαρκασμός.