Wednesday, January 17, 2007

Κάποτε .... Τώρα

Κάποτε νόμιζα.....
Τώρα ξέρω
Κάποτε ήλπιζα....
Τώρα πεθαίνω
Κάποτε ανάσαινα....
Τώρα πνίγομαι
Κάποτε ζούσα.....
Τώρα απλά υπάρχω
Κάποτε σ΄αγαπούσα....
Τώρα δεν σε ξέρω
Δεν υπάρχεις

Απόσπασμα από κείμενο που είχα γράψει το 1984

6 comments:

Anonymous said...

Πολύ όμορφο...

YO!Reeka's said...

:)

Anonymous said...

Αν μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου κομμένο σε πολύ μικρά κομματάκια, τόσο μικρά που να φτάνουν στο μέγεθος του κατά Δημόκριτον ατμήτου, θα καταλάβαινες πόσο μεγάλη, πόσο διαχρονική, πόσο περιζήτητη και πόσο ανεξάρτητη είσαι. Το γιατί? Μα είναι απλό χαρά μου! Γιατί είσαι ενέργεια!

bluesmartoula said...

Πνεύμα: Σ΄ευχαριστώ πολύ
Τζέλ: Μ΄αρέσει που περνάς απ΄το λημεράκι μου.
mjim: Τώρα αυτό είναι καλό ή κακό?
Σας φιλώ γλυκά και τους τρείς.
Η ενέργεια

Anonymous said...

Δεν είναι καλό να είσαι μεγάλη, διαχρονική, περιζήτητη και ανεξάρτητη?

bluesmartoula said...

Δεν χωρεί αμφιβολίας περί τούτου μτζιμάκο μου. Δεν χωρεί. Σε ποιάν αναφέρεσαι? (χοχοχοχοχοχιχιχιχιχι - αδιόρθωτη η δικιά σου...)