Ήρθαν τα παιδάκια μου

Γέμισε το σπίτι μου.

Τόση ευτυχία μαζεμένη σε δύο υπέροχα πλάσματα.

Σε δύο προσωπάκια υπέροχα. Όμορφα. Θεϊκά.

Σε τέσσερα υπέροχα ματάκια.

Σε τέσσερα χεράκια που μ΄αγκαλιάζανε με λατρεία.

Το πρωί δεν είχα καθόλου κέφια.

Πήγα κομμωτήριο μήπως και συνέλθω.

Μπά. Τίποτα.

Το μαλλί άψογο. Η μούρη τέλεια.

Η διάθεση ΧΑΛΙΑ (όχι χαλιά, χάλια)

Και ξαφνικά απ΄τις 7 το απόγευμα, όλα άλλαξαν.

Ναι, ρε πρώην άντρα. Σε καταλαβαίνω. Σε καταλαβαίνω πολύ.

Είσαι άψογος πατέρας. Τα λατρεύεις (είναι δυνατόν να μη λατρεύεις αυτά τα δύο πλάσματα?)

Δεν δύναμαι, όμως, να κάνω τίποτα περισσότερο απ΄αυτό που κάνω.

Να βλεπόσαστε όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται.

Το υπόσχομαι....