Tuesday, January 02, 2007

2/1/2007

Βλέπω ένα έργο που η καριερίστα μαμά τα παρατάει όλα για να μείνει με τα παιδιά της και τον άντρα της.
Γιατί δεν ξέρει τα παιδιά της, δεν βλέπει τον άντρα της και η ζωή της είναι άδεια.
Χμ. Καλή απόφαση για το 2007
Ξέρει κανείς κάτι που θα μου δώσει εισόδημα άν αφήσω την δουλειά μου? Και μεταμορφωθώ σε 24ωρη μαμά? Έτσι ίσως γνωρίσω τα παιδιά μου (τον πρώην άντρα μου δεν θέλω να τον γνωρίσω. Τον ξέρω καλά.....ευχαριστώ δεν θα ξαναπάρω......)
Δεν θέλω πολλά. 600 Ευρώ το μήνα θέλω.
Τζάμπα, τζάμπα.....
Μαγειρεύω, σκουπίζω, σφουγγαρίζω, αλλάζω πάνες και πολλά άλλα σχετικά με τα οικιακά (μην παρεξηγηθώ ντάξ?)
Κρατάω μωράκια - τα οποία υπεραγαπώ.....
Έχετέ με στα υπ΄όψιν σας.
Ντάξ?
Και μετά απ΄αυτή την αλλαγή "καριέρας" που σκέφτηκα (mjim πρόσεχε το σχόλιό σου-δαγκώνω) πάμε γι΄άλλα.
Θέλω να μάθω ισπανικά.
Τις τελευταίες μέρες ακούω όπερα - Μονσερά, Μαρία Κάλλας, Πλάθιντο. Πως μου προέκυψε δεν ξέρω, αλλά μ΄αρέσει. Πάντα μου άρεσε η Κάρμεν του Μπιζέ. Από μικρή.
Αύριο θα πάω για καφέ με την κουμπάρα μου. Έχουμε να ιδωθούμε μόνες μας απ΄τις τελευταίες διακοπές που πήγαμε πρίν παντρευτώ. Έχουμε να πούμε άπειρα πράγματα διαφορετικά απ΄αυτά που λέμε όταν μιλάμε στο τηλέφωνο: Τί κάνουν τα παιδιά, πότε αρρώστησαν τα παιδιά μου, πότε τα δικά της και τί είχαν κ.ά. σοβαρά θέματα.....
Πως πέρασα την Πρωτοχρονιά?
Απίστευτα ωραία.
Με τους γονείς μου μέχρι τις 12:10 και μετά έφυγα σφαίρα για το σπίτι του πρώην, όπου ήταν τα παιδιά μου. Καθήσαμε μέχρι τις 3, τα έβαλα για ύπνο και έφυγα για το σπίτι.
Σήμερα όλη μέρα κοιμόμουνα. Ξύπνησα στις 3 το μεσημέρι (δεν μου πάει το ξενύχτι φαίνεται). Μετά κατέβασα την άπειρη μουσική - όπερα πάντα - κι ευχαριστήθηκα ένα μπάνιο μούρλια Γεμάτη μπανιέρα με νερό και χαλαρωτικά άλατα, υπέροχη μουσική, ησυχία, σαμπάνια....
Κάθησα 3 ώρες μέχρι που είδα την νεράιδα του βυθού που ήθελε να με μεταμορφώσει σε γοργόνα και σηκώθηκα.
Έφτιαξα μαλλί και κατέβασα κι άλλη μουσική.
Κι είπα να γράψω.
Αύριο το απόγευμα έρχονται τα παιδάκια μου.
Του χρόνου την Πρωτοχρονιά θα τα έχω εγώ κι ο πρώην θα τα έχει τα Χριστούγεννα.
Do you know what I hate most?
Αυτό το μοίρασμα. Αναπόφευκτο, αλλά απαίσιο. Απαίσιο
Συμβουλή της χρονιάς:
Άν δεν συντρέχει σοβαρότατος λόγος και υπάρχουν παιδιά, μην χωρίζετε βρέ.
Για τον καθένα από μας το "σοβαρότατος" είναι διαφορετικός, αλλά χωρίστε μόνο άν το "σοβαρότατο" είναι όντως έτσι - για σάς.
Άντε φιλάκια και καλή χρονιά...

3 comments:

Anonymous said...

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος.

Εύχομαι να σου χαρίσει ότι ποθείς

Anonymous said...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΤΟ 2(007)
Λοιπόν νομίζω ότι αρχίζω να βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό μάτι. Ζητάμε από τα παιδιά μας να μάθουν γράμματα, να πάρουν πτυχία, διπλώματα και παπλώματα για να καταξιωθούν σ' αυτήν την κοινωνία και να γίνουν καλοί άνθρωποι. Να βρούν και μια καλή δουλειά να βγάζουν τα προς το ζείν πλουσιοπάροχα, να κάνουν οικογένεια, παιδιά και γενικά όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν τον επιτυχημένο άνθρωπο. Και πότε θα ζήσουν τα παιδιά μας?
Αλήθεια γιατί εμείς ως γονείς, με την υποχρέωση που έχουμε, δεν τα μαθαίνουμε να ζουν?
Εμάς οι γονείς μας γιατί δεν μας έμαθαν να ζούμε?
Γιατί φτιάξαμε την κοινωνία μας με αυτή τη δομή?
Αντε φτάνει η κατάθληψη.
Καλή επαγγελματική σταδιοδρομία στη νέα σου δουλειά ρε!
Αν θέλεις βοηθό η με ξεχάσεις......!

bluesmartoula said...

Χωρίς ρευστόν αγάπη μου, δεν μπορούν να ζήσουμε ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας. Και δεν μιλάω για υπερβολές. Σκέψου να αρρωστήσεις και να χρειαστεί να κάνεις μια εγχείρηση (χτύπα ξύλο - καρυδιά, μαόνι κά). Άν δεν ρέει, πήγες καλιά σου. Έχεις ψοφολογήσει σαν το σκυλί στ΄αμπέλι. Άν έχεις ασφάλεια, την πληρώνεις φυσικά, και αποκλείονται και αρρώστιες διαφόρων τύπων. Άρα, μάνι μέικς δε γουέρλντ γκό ράουντ. Γι΄αυτό δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε. Μήπως και ζήσουμε....