Στο χάραμα μιάς άλλης αυγής
στην αυγή μιάς άλλης μέρας
στη μέρα που μάλλον θα΄ρθεί
(ή έχει ήδη έρθει;)
και θα περάσει
δίνοντας απαλά τη θέση της
σε μια νύχτα σκοτεινή
Έρεβος…
Πού θα΄ναι άραγε οι Άγγελοι;
Πού θα μπορέσουν να κρύψουν το
Πύρινο σώμα τους;
Πού θα΄ναι άραγε οι διαβόλοι;
Πού θα επιτεθούν με τον
Μαυρισμένο από κακία ίσκιο τους;
Θα είναι ορατή άραγε η μάχη;
(Πάντοτε φοβόμαστε τις αόρατες μάχες…)
Άσε με στις σκέψεις μου να κατοικώ
και να ελπίζω πως θα΄μαι με τους νικητές.
Πάντα μας αρέσει να είμαστε με τους νικητές.
Είναι στη φύση μας.
Χωρίς να υπολογίζουμε, ούτε να σκεφτόμαστε,
ούτε να προετοιμαζόμαστε για τις
Παράπλευρες απώλειες…
Εικόνα φυσικά απο το www.deviantart.com
