Wednesday, May 25, 2011

Day 40....

Ούτε και ξέρω πώς ξεκίνησε
Ούτε και ξέρω πώς....ξέφυγε
Ούτε και ξέρω πώς έφτασε εκεί που έφτασε
Ούτε και ξέρω πώς τό΄νοιωσα
Ούτε και ξέρω πώς σταμάτησε κι άν σταμάτησε
Ούτε καταλαβαίνω
Οι αντιδράσεις όλων των εμπλεκόμενων δεν ήταν οι αναμενόμενες βάσει λογικής και βάσει βασικής ανθρώπινης ψυχολογίας
Οι "εξηγήσεις" ήταν αψυχολόγητες, χωρίς συναισθηματική ή λογική βάση, καθόλου χαρακτηριστικό του ανθρώπου και της συμπεριφοράς... έδιναν και δίνουν την εντύπωση πως απευθύνονται σε  άπειρους, έφηβους....
Και κάποιες - τολμώ να πώ - διαψεύσθηκαν.
Ούτε και ξέρω άν όλο αυτό θα στοιχειώνει απο δώ και στο εξής
"Βάλτα να τ΄αρμέξουμε" έλεγε η γιαγιά μου όταν ξεκινούσε κάτι ολοκληρωμένο και τέλειο απ΄την αρχή ξανά.
'Οταν τ΄αρμέγεις απ΄την αρχή ξεκινάς με απόλυτη δυσπιστία και για να επανέλθει - άν επανέλθει ποτέ - η εμπιστοσύνη περνάς των παθών σου τον τάραχο!

Είμαι "μαγκωμένη".
 Έτσι κάνω πάντα όταν δεν μπορώ ν΄αντιμετωπίσω κάτι με την δική μου λογική (αλλά ούτε και την κοινή).
Ακούω παντού "τρία πουλάκια κάθονταν".
Κλείνομαι στο καβούκι μου και δεν με βρίσκω ούτε εγώ!
Και δεν το κρύβω.
Δεν μ΄ενδιαφέρει.
Εκεί στο καβουκάκι μου νοιώθω κάθε φορά μοναδική ασφάλεια.
Κι απο κεί, σαν ορμητήριο, ξαναγεννιέμαι απ΄τις στάχτες μου - κάθε φορά, όμως, πιό αργά...
Μόνο που δεν πίστευα πως θα χρειαστεί να το ξανακάνω ποτέ μα ποτέ αυτό στη ζωή μου.
Είναι πρωτόγνωρο!
Ποιά μαθήματα δεν έμαθα ακόμη?
Πόσα μαθήματα μπορώ να αντέξω ακόμη?
Ούτε και ξέρω....
Θέλω, όμως, να μάθω
Και το πρώτο μάθημα που έμαθα ήταν πώς όποιος θέλει.....τα καταφέρνει!
Άς δούμε, λοιπόν, τί θα μάθω την
Day 41!

2 comments:

helorus said...

Κάθε μέρα ένα μάθημα;

Όποιος θέλει τα καταφέρνει;

χμ...κάπου εκεί, κρυμμένη δύναμη!

bluesmartoula said...

Αδύναμη δύναμη helorous μου...Αδύναμη...