Saturday, December 05, 2009

Τέλος Νοέμβρη 2009


glitter-graphics.com

Μικρές ανόητες, λευκές, πράσινες, καφετί, μπλέ νεράιδες με φτερά που λαμπυρίζουν ήρθαν κοντά μου εκείνο το βράδυ.
Έπιασαν όμηρους ένα χάδι, ένα όνειρο και δυό ελπίδες και με κοίταξαν στα μάτια, την ώρα που έδεναν τα σχοινιά στο ουράνιο τόξο και τους ανάγκαζαν να καθηλωθούν...

Εκείνη με τα χρυσαφιά φτερά φτερούγισε μπρός κι άφησε μια ονειροφαντασιά να της ξεφύγει...

Στην άκρη του ουράνιου τόξου, πολλά, μα πάρα πολλά ξωτικά, είχαν σηκώσει τα ραβδιά τους για να χτυπήσουν το τσουκάλι με τα χρυσά νομίσματα και να σπείρουν τύχη. Καλή ή Κακή... Ποιός ξέρει?
Τα ραβδιά αιωρούνται στον αέρα χωρίς καμμία διάθεση για κίνηση.
Έχουν άποψη τα ραβδιά, τί νόμισες? Έχουν ζωή κι ανάσα...

Ήθελαν ν΄ακούσουν την ονειροφαντασιά - αυτήν την χρυσαφιά...
Και περίμεναν βουβά κι ακίνητα κάτω απ΄την αύρα που άπλωνε η ονειροφαντασιά καθώς σκορπιζόταν κι ανακατευόταν με τα αβρά μόρια του αγέρα..και μεταμορφωνόταν σε λευκά, πράσινα, καφετί, μπλέ φτερουγίσματα...και τιτιβίσματα ευχών που προσ-εύχονταν...

Λεπτοί ψίθυροι γίνηκαν και στοίχοιωσαν την ύπαρξή μου, το μυαλό μου, την ψυχή μου

Για μιά στιγμή η εικόνα πάγωσε...
Κι ο Χρόνος στάθηκε...
Και σ'εκείνη την ιλιγγιώδη στιγμή του τίποτα, τα ραβδιά ακούμπησαν με μιάς τα τσουκάλια...

Κι η ονειροφαντασιά μάζεψε την αύρα της απότομα και την έκανε πέπλο που τό'ριξε πάνω μου καλύπτοντας απαλά τα μαλλιά και τους ώμους μου.

Ρίγησα...
Θυμήθηκα...
Αναπόλησα...
Χαμογέλασα...
Συνοφριώθηκα...
Θύμωσα...

Κι έφυγα.

Πρέπει μόνη μου να πραγματοποιήσω τις ευχές μου.

The Leap of Faith was taken!

Το ουράνιο τόξο είναι ακόμα εκεί και περιμένει αγκαλιά με το χάδι, τ΄όνειρο και τις ελπίδες - αιχμάλωτα κομματάκια μιάς άλλης ζωής...

Αυτής που έζησα και τώρα αφήνω πίσω για να περάσω απο δώ, εκεί...

Στο τέλος του Νοέμβρη...

5 comments:

koulpa said...

καλε που πηγε το μπλουσμαρτούλι οεοο;; :):)
μμμ εγω αντιπαθουσα να παραμύθια και τις νεραίδες.. αλλά σε αυτό κάπως μπήκα.. βέβαια στην άκρη του ουράνιου τόξου.. ο θυσαυρός ίσως να έπρεπε να είναι καποιος να σε αγαπάει.. και η εμπλοκή του χρυσού περιπλέκει τα πράγματα.. αλλά χρηάζεται και η μαγία.. :):)
καλησερούδιααα καλό μήνα :)):

ο δείμος του πολίτη said...

πολύ παραμυθένιο, βέβαια, πολύ νεραϊδένιο...

bluesmartoula said...

Koulpa, καλέ μου εδώ είναι το μπλουσμαρτούλι. Παρακολουθεί σιωπηλά... και αφουγκράζεται την μαγεία
Μου λείψατε "παλιόπαιδα"!

Δείμο μου, νεραϊδένιο ξεκίνησε κι ελπίζω πως θα καταλήξει παραμυθένιο...
Σε μπέρδεψα τώρα ε?

Negma said...

Καλή χρονιά, κοριτσάκι, κι εύχομαι να σε περιτριγυρίζουν νεραϊδούλες που θα πραγματοποιούν όλες τις ευχές κι όλα σου τα όνειρα!!!

Σε φιλώ!!!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Heliotypon said...

Χαθήκαμε! Ελπίζω να μην σε ξεσήκωσαν οι νεράϊδες γιά άλλους πλανήτες :-)