Sunday, November 09, 2008

Goodbye tooth!

Έφυγε το πρώτο δόντι της κόρης μου χθές το πρωί!
Πάει...

- Πόνεσες αγάπη μου?
- Πόνεσα μαμά, έβγαλε και λίγο αίμα, αλλά ξέρεις πως είμαι πολύ γενναία! Θα στο φέρω να το δείς. Είναι τόσο πολύ μικρούλι το γλυκούλι μου...

Γεγονότα:
Το πρώτο δόντι του γιού μου το έχασα. Το είδε ο πατέρας του στις 8 το πρωί. Εγώ ήμουνα στη δουλειά απ΄τις 7.
Το πρώτο δόντι της κόρης μου το έχασα. Το είδε η μαμά μου στις 9 το πρωί. Εγώ ήμουνα στη δουλειά απ΄τις 7.
Το πρώτο δόντι που βγήκε απ΄το στόμα του γιού μου το έχασα. Το έβγαλε ο πατέρας του στο σπίτι του γιατί ήταν το Σαββατοκύριακό του. Εγώ δούλευα εκείνο το Σαββατοκύριακο.
Το πρώτο δόντι που βγήκε απ΄το στόμα της κόρης μου χθές το πρωί το έχασα. Το έβγαλε ο πατέρας της στο σπίτι του γιατί είναι το Σαββατοκύριακό του. Α! κι εγώ δουλεύω αυτό το Σαββατοκύριακο....

Συμπέρασμα:
Θεωρητικά, τα πρώτα νεογηλά και τα πρώτα παιδικά δόντια είναι σταθμός στη ζωή ενός παιδιού. Δείχνει πως τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται ομαλά.
Τους σταθμούς αυτούς τους άκουσα στο τηλέφωνο.

Κάπου, βαθιά - πολύ βαθιά - μέσα μου με πειράζει που τους έχασα. Προσπαθώ να με πείσω πως δεν είναι και τόσο τραγικό.
Νοιώθω, όμως, απούσα απ΄τα σημαντικά γεγονότα των παιδιών (ή μπορεί και να λέω βλακείες και να υπερβάλλω...).

Όπως και να΄χει, εστιάζω στο συναίσθημα του παιδιού, η οποία νοιώθει ιδιαίτερα περήφανη μιας και πλέον δεν θα συζητάμε μόνο για τα δόντια του αδερφού της που "χάνονται" το ένα μετά το άλλο...Άσε που χάρηκε τρελλά γιατί η "νεράιδα των δοντιών" της άφησε κάτω απο το μαξιλάρι 5 ευρώ

...πάρε δόντι κοκκαλένιο, δώσε της το σιδερένιο...


photo: http://www.deviantart.com/

13 comments:

roadartist said...

Συμπέρασμα..

"αμάν αυτή η δουλειά"

:)))

TzinaVarotsi said...

Υπάρχουν χειρότερα...κάποιες έχασαν χρόνια ολόκληρα απ'τη ζωή των παιδιών τους στο όνομα της εκδίκησης κάποιων ανεγκέφαλων που θεωρησαν πως έτσι έπαιρναν εκδίκηση για την απόρριψη που δέχτηκαν... :(

Kaveiros said...

Μεγαλώνουν τα παιδάκια!Όσο για σένα,
γιατί στεναχωριέσαι?Δεν έγινε και κάτι το συνταρακτικό..Τα δόντια αλλάζουν:)

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ said...

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

Κάποιοι τα δόντια τα πέταγαν στα κεραμμύδια. Δεν έμαθα ποτέ το γιατί.

vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com

anamella said...

Μην στεναχωριέσαι καλή μου έχεις πολλές στιγμές να δεις από τα παιδάκια σου που θα μεγαλώνουν !!!
Καλό βράδυ καλή βδομάδα

ZouZouna said...

Γι αυτό υπάρχουν δύο γονείς, για να "μοιράζονται" τις χαρές των παιδιών τους.
το πετάγαμε στα κεραμύδια να το πάρει ο ποντικός να μας φέρει καινούργιο να τρώμε παξιμάδια.
Ποιός θυμάται τώρα το ποιηματάκι, να το πει αμέσως.
"πάρε το δοντάκι μου
και φέρε ......

bluesmartoula said...

Roadartist μου, το΄χω πει χιλιάδες φορές...Όμως, δεν γίνεται αλλιώς...

Νιόβη, καλώς ήλθες. Με πολύ αγώνα και κόπο κατάφερα να μην βιώνουν τα παιδιά μου κάτι τέτοιο ή παρόμοιο... Φυσικά, - και δεν το λέω μόνο εγώ, αλλά και δικηγόροι κ.ά. - οι υποχωρήσεις μου είναι μεγαλύτερες απο αυτές που θα έπρεπε... Τέλος πάντων...

Κάβειρέ μου, βαθιά, πολύ βαθιά στεναχωριέμαι. 'Ομως, δεν έχω εναλλακτικές. Κι αυτό - εκτός του ότι με στεναχωρεί - με τσατίζει ιδιαίτερα...

Κώστα Βλούτη (ή Βλουτή δεν ξέρω) τα παιδιά μου είναι Η χαρά της ζωής μου, πράγματι. Τα πέταγαν στα κεραμύδια (μου το΄χει πει η γιαγιούλα μου η μακαρίτισσα), γιατί απο κεί θα τα έπαιρνε ο δοντάς (ιδε toothfairy) και θα κατασκεύαζε ένα δόντι ίδιο, αλλά σιδερένιο... Να μην χαλάει με τίποτα..Δοξασίες...

Γλυκειά μου Anamella, δίκιο έχεις! Αλλά και πάλι, όσα περνούν δεν ξανάρχονται (δυστυχώς)

Ζουζουνοζουζουνίδου μου, να "μοιράζονται" είπαμε, όχι να μονοπωλούν...χιχιχιχι... Άν και δεν κατηγορώ με τίποτα τον πατέρα τους. Ίσα, ίσα, ... Όσο για το ποιηματάκι, δεν το γνωρίζω σ΄αυτή την μορφή του, οπότε δεν ξέρω τι να πώ...

Μπλέ Καληνύχτα

Axis Mundi said...

Όμορφες στιγμές αυτές!!
Ερώτηση: εμένα γιατί δεν μου άφησε ποτέ η καλή νεράιδα ούτε καν κέρμα κάτω απο το μαξιλάρι μου;;; :))))
Την καλημέρα μου

πνευμα said...

Πολύ όμορφες στιγμές και θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη που θα είσαι και εσύ εκεί.

Όσο για τη δουλειά αυτή δεν τελείωνει ποτέ...

Υ.Γ Η εικόνα που επέλεξες είναι απίστευτη!

Την καλησπέρα μου

bluesmartoula said...

Axis Mundi, χάθηκες βρε παιδί...Τώρα, γιατί η νεράιδα σου ήταν "τσιφούτα" δεν γνωρίζω..χιχιχι

Leo μου, όλη η ζωή στιγμές είναι. 'Εχω χάσει πολλές, το ξέρω, προσπαθώ, όμως, να είμαι εκεί... Η εικονίτσα είναι γλύκα, thanks dear!

Μπλέ Καληνύχτα

Ra Ma said...

Εμείς τα πετάγαμε στα κεραμμύδια να τα πάρει η κουρούνα!
Πολλά άλλα δοντάκια θα χάσουν στη ζωή τους, τους εύχομαι χωρίς πόνο και σημάδια.
Καλημέρα.

bluesmartoula said...

Πολύ τρυφερή η ευχή σου Μαρκόνι μου.
Σ΄ευχαριστώ
Μπλέ Καληνύχτα

Negma said...

Καλημέρα!

Του δικού μου του έφυγε το πρώτο του δοντάκι κάπου τον Σεπτέμβρη, σε μια πλατεία, τρώγοντας καλαμπόκι! Με κοιτάει σκασμένος στα γέλια και μου λέει εντελώς χαλαρά: "Χαχαχα, πάει το δόντι μου!!!".

Βρε να ψάχνω κάτω, να ψάχνω πάνω στο καλαμπόκι μπας και καρφώθηκε κι έμεινε... τίποτα! Τι στο καλό, το κατάπιε??? Δεν ξέρω...

Μη μου στεναχωριέσαι. Κάτι θα χάσουμε, δεν γίνεται αλλιώς. Κράτα μέσα σου μ' ένα χαμόγελο τα όσα ζείτε και μην σκας για τα 2-3 που χάνεις.

Καλημέρα, μπλε κορίτσι, καλή βδομάδα νά 'χουμε!!!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ