Wednesday, September 10, 2008

Υποσχέσεις...

Απο πού ν΄αρχίσω?

Έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε...

Χάθηκες βρε παιδί μου.

Όλα καλά?

Εγώ, ε τα καθημερινά...

Άλλαξα τη λάμπα στην αποθηκούλα. Είχε καεί ένα μήνα τώρα και βαριόμουνα ν΄ανέβω στη σκάλα...

Ξεκινάν τα σχολεία με αγιασμό την Πέμπτη. Δεν θά΄ρθω στη δουλειά.

Τα παιδιά είναι μιά χαρά.

Σήμερα κατέβασα όλα τους τα ρούχα τα φθινοπωρινοχειμωνιάτικα για να δω ποιά τους κάνουν και ποιά όχι. Τα πέθανα. Τους τα δοκίμασα όλα... Προς το τέλος της διαδικασίας είχαν πάθει κάτι σε άρνηση... Και το΄ριξα στην πλάκα. Έκανα πως δοκίμαζα κι εγώ.

Task completed with success!

Ότι δεν τους κάνει πιά, μπαίνει σε σακούλα κι έρχονται τ΄αδερφάκια μου να "βουτήξουν" ότι τους αρέσει για τα δικά τους παιδάκια.

Έτσι πάει... και μ΄αρέσει. Έχω ρούχα που τα έχουν φορέσει μία φορά όλη κι όλη...

Απίστευτο πόσο γρήγορα μεγαλώνουν...

Στη δουλειά?

Ε, τα ξέρεις τώρα. Τα ίδια.

Ευτυχώς που έχουμε και δουλειά...

Ναι, έφτιαξα μπιφτέκια με πουρέ.

Τρελλαίνονται...

Σήμερα?

Είχα κοτόπουλο κοκκινιστό με ρύζι.

Έλα τώρα, φτάνει με τα δικά μου

Είναι τόσο καθημερινά...

Δουλειά, σπίτι, δουλειές, μαγείρεμα, ύπνο...



Εσύ?

Τί νέα?



Είσ΄εκεί?

Μ΄ακούς?



Χάθηκ΄η γραμμή...



Μερικές μέρες, η απουσία σου είναι αισθητή...

Άλλες μέρες είσαι μαζί μας.

Η άλλη είπε πως έχασε την αύρα σου

Έχει καιρό να σε νοιώσει εδω γύρω



Ηρέμησες ματάκια μου? Έφυγε ο πόνος?

Μην ανησυχείς

Καλά είναι και οι δύο

Περιμένουν να΄ρθεις, βέβαια, να τους δηλώσεις την παρουσία σου με την βροντερή φωνή σου.

Έτσι μου΄πε η άλλη...

Εγώ δεν τους έχω μιλήσει.

Δεν ξέρω τι να τους πώ.

Στο΄χα πεί

Όλα μπορώ να τ΄αντιμετωπίσω

Τον θάνατο όχι

Ούτε να συμφιλιωθώ μαζί του.



Γι΄αυτό σου λέω

Δεν έφυγες, εδώ είσαι

Κι εγώ σου λέω τα καθημερινά μου, όπως έκανα χρόνια τώρα...

Ναι, ρε, είμαι δυνατή

Δεν έχω κλάψει...

Αφού με ξέρεις, εγώ κρατάω τις υποσχέσεις μου...

2 comments:

zouzouna said...

Αμα δεν κλαίς, έρχεσαι και σκάς ένα πράμα!
Αμα τα λες τα καθημερινά, "ξεφορτώνεις'.
Και τι μ' αυτό? Ακούει κανείς?

bluesmartoula said...

Θέλω να πιστεύω πως ακούει...
Όπως έκανε πάντα...
Κι ας έφυγε...
Καληνύχτα ζουζούνα μου...