Thursday, December 20, 2007

Όταν έχω άδεια...

Μου αρέσει να πηγαίνω το πρωί - αφού αφήσω τα παιδιά στο σχολείο - για καφέ.
Φυσικά, δεν μπορώ να πηγαίνω για καφέ κάθε μέρα. Θα μου άρεσε, αλλά δεν γίνεται.
Τέσπα.
Χθές, λοιπόν, βρέθηκα σε μία καφετέρια και παρήγγειλα το καφεδάκι μου.
Στην αρχή, με το μπλά μπλά, δεν πρόσεξα την μουσική.
Όσο περνούσε η ώρα, όμως, κάτι μου άρεσε περισσότερο απ΄τον καφέ.
Έπιασα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά. Τραγούδια που είχα ν΄ακούσω χρόνια. Απο τότε που πήγαινα σχολείο.
Μεταφέρθηκα σε άλλη εποχή.
Τότε που - ως μαθήτριαι σεβόμεναι εαυτόν - κάναμε κοπάνα και πηγαίναμε για καφέ στο Κολωνάκι ή στην Κηφισσιά - όποιο λεωφορείο προλαβαίναμε πρώτο...
- Με κοιτάει ρε παιδιά ο Σπύρος?
- Εννοείται κορίτσι μου, στραβολαίμιασε προχθές στη γυμναστική
- Ο βλάκας. Το παίζει βαρύ πεπόνι. Θα τον φτιάξω εγώ. Θα δείτε. Θα πάω να μιλήσω στον Πέτρο και θα σκάσει
- Σιγά ρε κορίτσια...Αυτοί ασχολούνται μόνο με τις μηχανές και το ποδόσφαιρο.
- Ναι, έχει δίκιο. Μην ασχολείστε. Λέτε να μ΄αφήσουν οι γονείς μου να πάω στο πάρτυ του Μανώλη το Σάββατο?
- Θα σ΄αφήσουν ρε. Αφού θα μας πάει και θα μας γυρίσει η μαμά μου.
- Ουφ! Ευτυχώς που η μαμά σου είναι αστέρι και πάμε κι εμείς πουθενά...
- Ρε σείς, τα μάθατε? Ο Κώστας ζήτησε απ΄την Κέλλυ να τα φτιάξουν..
- Και τί τού΄πε?
- Ό,τι την συμβούλεψε η Μαρία. Να κάνει την δύσκολη...χωρίς να αρνηθεί, όμως.
- Ναι, άκουσα πως της είπε να την πάει βόλτα με την μηχανή
- Απαπαπα. Δεν πιστεύω ν΄ανέβει εκεί πάνω? Ο άνθρωπος είναι θεοπάλαβος. Μπορεί να κάνει σούζα μ΄εκείνη επάνω... Παναγίτσα μου...
- Θα δούμε στο πάρτυ. Μπορεί να πέσουν φιλιά...
- Μα θά΄ρθουν αυτοί της τρίτης λυκείου?
- Ωχ! Θα γίνει χαμός!
- Σωπάστε βρέ κορίτσια. Δεν δαγκώνουν αυτοί της τρίτης λυκείου!
- Ναι, καλά. Έχουν ξεφύγει. Ήθελα να΄ξερα, δεν έχουν διάβασμα?
Μπλά, μπλά, μπλά....
Κι οι ώρες περνούσαν. Εκεί στην ίδια καφετέρια. Μην μας "πάρει και κανένα μάτι"....
Το Σάββατο πήγαμε στο πάρτυ... Και χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Ένα απ΄τα τραγούδια (που άκουσα και στην καφετέρια) ήταν αυτό:




Αχ.... να΄σαν τα νιάτα δυό φορές (που έλεγε κι η γιαγιούλα μου)!

10 comments:

Μικρός Πρίγκιπας said...

.....Τα γηρατειά καμία.

Καλημέρα............

πνευμα said...

Μου θύμησες όμορφες εποχές...
Μια τόσο γλυκιά νοσταλγία σε ένα συννεφιασμένο πρωινό.

Κάθε ηλικία, όμως, έχει τη δική της ομορφιά...

Την καλημέρα μου Σμαρτούλα

GhostHunter said...

Αθώες εποχές μες την ταραχή τους...

Και τώρα στην δεύτερη εφηβεία,με τη δύναμη πλέον να μετακινουμε βουνά, τι κάνουμε?

Φιλιά

Αλητισσα said...

Μια φορα με κανανε τσακωτη, στην καφετερια οταν ειχα κανει κοπανα..
Κατα ενα περιεργο τροπο, δεν θα ηθελα με τιποτα να ξαναγυρισω σε καμια ηλικια πριν τα 27..για να μη σου πω τα 30..
Περασα δυσκολη εφηβεια..χα χα..

Axis Mundi said...

Αυτά είναι!
Αλλά πιστεύω πως κάθε ηλικία έχει και τις δικές της αναμνήσεις!
ΥΓ: πολύ ωραίο το τραγούδι

bluesmartoula said...

Πρίγηπα, ναί αυτό έλεγε η γιαγιά μου. Κάποιο δημοτικό τραγούδι ήταν, δεν θυμάμαι...
Καλησπέρα

Πνεύμα, τ΄άκουγες κι εσύ αυτά τα τραγούδια? Στο νηπιαγωγείο? Χιχιχιχι. Σε πειράζω μωρέέέέ.

Κυνηγέ, απ΄ότι φαίνεται τώρα που μετακινούμε βουνά, καθόμαστε σε καφετέριες και πίνουμε καφέ αναπολώντας χεχεχεχε

Αλήτισσα, κι εμένα μ΄έχουν τσακώσει. Αλλά, δεν ίδρωσε τ΄αυτί μου. Το΄παιξα άνετη. Έφαγα το ξύλο της ζωής μου βέβαια, όχι για την κοπάνα, αλλά για την αδιαφορία κι ησύχασα.

S, πράγματι κάθε ηλικία έχει τις δικές της αναμνήσεις. Όσο περνάει ο καιρός, όμως, όλο και πιό πίσω πάω. Σε λίγο θα αναπολώ με νοσταλγία το μπιμπερό. Χαχαχαχαχα

Καλές γιορτές σε όλους!

roadartist said...

ωραιο τραγουδάκι :-)

bluesmartoula said...

Roadartist μου, παραλίγο να σηκωθώ και να χορέψω πρωί πρωί...
Άστα! και με κοίταγαν και περίεργα τα πιτσιρίκια που ήξερα τα λόγια.
Καλές γιορτές!

Donnie said...

Oh my! Ma ti mas thymises!
Wonderful post!
Filia.

bluesmartoula said...

Hi donnie
Καλώς ήλθες...
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Καλές γιορτές