Wednesday, November 28, 2007

Πάμε για καφέ?


- Καλησπέρα
- Έλα, τί κάνεις?
- Τώρα, άν σου πώ καλά, θα με πιστέψεις?
- Μπά. Δεν ακούγεσαι καλά
- Ούτε κι εσύ, όμως
- ΟΚ. Πάμε για καφέ?
- Βαριέμαι την βρωμοκίνηση, να πάρει η ευχή
- Όπως θές. Λοιπόν, τί συμβαίνει?
- Δεν ξέρω. Τελευταία είμαι πολύ ... κάπως
- Κατατοπιστικό
- Να, μωρέ, όλα μου φταίνε. Όλα ανάποδα. Απ΄την ώρα που ξεκινάει η μέρα μέχρι το βράδυ.
- Ούτε ένα θετικό?
- Ούτε.
- Μήπως τα βλέπεις λίγο μαύρα?
- Μπορεί
- Χρειάζεσαι αέρα. Να ξεσκάσεις. Βράσε την κίνηση, κι έλα να πάμε για καφεδάκι. Ξέρεις ότι μπορώ να σου δώσω άλλη οπτική
- Ναι, το ξέρω. Οι φίλοι είναι οι καλύτεροι ψυχολόγοι...
- Λοιπόν σε μιά ωρίτσα στη γωνιακή?
- Έγινε. Τα λέμε...

3 comments:

πνευμα said...

Φιλία!

Υπέρ-πολύτιμο αγαθό και τόσο δυσεύρετο στις μέρες μας.

Καλησπέρα Σμαρτούλα μου

bluesmartoula said...

Πόσο δίκιο έχεις καλό μου πνεύμα.
Είναι τόσο σπάνιο...
Προϋποθέτει καθαρές και αγνές ψυχές κι απ΄τις δυό πλευρές.
Αυτό είναι δυσεύρετο!
Καληνύχτα

Υ.Γ. Εκεί που τριγυρνάς κι αιωρείσαι, όσους/ες φίλους/ες μου βρείς που τους αγάπησα τον καθένα ξεχωριστά, δώς τους λίγη απ΄την αύρα σου. Δεν τους ξεχνώ, κι ας με πλήγωσαν...Αλλά δεν τους θέλω και στη ζωή μου πιά.
Φιλιά γλυκά

ολα θα πανε καλα... said...

Καθαρές ψυχές,τα είπες όλα...