Thursday, October 25, 2007

Time...


Πέντε λεπτά
Πέντε λεπτά μένουν κι εγώ τρέχω να προλάβω
Τον χρόνο
Φοβάμαι
Φοβάμαι πως θ΄αργήσω
και θα ξημερώσει και δεν θα σ΄έχω χορτάσει
κι εσύ θα φύγεις, θα χαθείς
Κι όταν το ρολόι σημάνει δώδεκα
θα τρέξεις μακριά
για να προλάβεις...
Αφήνοντας πίσω εμένα
με την γεύση σου στο στόμα μου
και τις στιγμές μας στην ψυχή μου
Και μετά θα΄χω όλο τον χρόνο
να θυμάμαι
Όσο κι αν με πληγώνει
θυμάμαι
ακόμα και τώρα που ο χρόνος τρέχει πιό γρήγορα...
Θυμάμαι
πως μ΄αγάπησες έστω για μιά στιγμή
μέσα στο χρόνο
Καλημέρα

9 comments:

Negma said...

Αυτό σήμερα θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ... Μόνο ο χρόνος αλλάζει... Αντί για 5 λεπτά, εγώ έχω 2 μέρες... Και την ευθύνη της απόφασης, μ' όλο της το βάρος...

Ούτε βαλτή να ήσουν σήμερα, Σμαρτούλα μου... Υπέροχο κείμενο!

Καλημέρες και φιλιά!!!

bluesmartoula said...

Αχ βρε negma μου αυτές οι ευθύνες των αποφάσεων...
Μερικές φορές βαραίνουν αφάνταστα. Κι ο χρόνος δεν βοηθάει - ο άτιμος
Εύχομαι όλα καλά
Φιλιά και σ΄εσένα

GhostHunter said...

Ας ήταν να μη σκεφτόμαι και να ζούσα μόνο...
Αλλά δεν γίνεται...

Φιλί

bluesmartoula said...

Δεν γίνεται κυνηγέ μου
Δεν γίνεται
Το ξέρω
Φιλί

prasino liker said...

Υπεροχο αυτο που ενιωσες και αυτο που θα θυμασαι.Για σκεψου οτι μπορει να μην ειχε συμβει καν.
Καλο σου βραδυ.

bluesmartoula said...

Λικέρ μου
Έχεις απόλυτο δίκιο
Δεν θα΄θελα να μην το΄χα ζήσει
Καληνύχτες

πνευμα said...

...Σαν την Σταχτοπούτα των παιδικών μας χρόνων , σαν την ιστορία της Καίτης & του Λεοπόλδου (που είδα πρόσφατα στην τηλεόραση.


Πολύ όμορφο κείμενο Σμαρτούλα μου.

ολα θα πανε καλα... said...

Πολύ όμορφη ακόμα και μια τέτοια στιγμή,σωστά τα λέει το πράσινο λικέρ...
Να είσαι καλά και να ζεις συχνά τέτοιες στιγμές!

bluesmartoula said...

Κι εγώ το είδα πνευματάκι μου το έργο...
Ωραίο και ρομαντικούλι ε?
Γλυκά Φιλιά

Όλα θα πάνε καλά: Καλά είναι, δε λέω... Αλλά πιό ωραία (και πιό παραμυθένια) θα ήταν να είχε και διάρκεια να πάρ΄η ευχή.
Καλησπέρα