I stand still, watching everyone go by.
I’m speechless, awed and motionless.
I’m waiting for the right moment, the right time to make a move.
Like a spider lurking for its victim…
Unwearyingly, unceasingly….
And time stands still; my companion, my ally.
A moment feels like centuries.
An hour feels like forever.
Nothing happens.
In my mind, thoughts are bubbles.
Little, tiny, huge bubbles floating around.
Blue, red, pink, black bubbles.
They don’t make a sound, they don’t even whisper.
Helping time stop.
I stand still.
A statue.
Nothing happens.
Is it me?
Is it fate?
Is it destiny?
I try to move.
Motionless…
I want to feel alive again.
Forbidden….
THEY won’t let me.
Chains. All over
Tied down to my own desires, my own wishes, my own mistakes.
THEY won’t let me.
Unless….
But, hope’s gone. Breath’s taken away.
And I still stand still, watching everyone go by.
Unexpectedly, my ear’s catching a whisper, behind my back.
I turn my head around.
A crack in the marble….
Bubbles are letting themselves out of my mind.
I watch them hurry flying towards you.
They surround you.
Blue, red, pink, black bubbles, are all over you
I know you noticed them.
I know you heard them.
Cause you’re the one ….
You’re my victim….
Switching places.
You’re my freedom….
6 comments:
Είναι πολύ ενδιαφέρον το πως και πόσο αλλάζει η οπτική μας απέναντι στα πράγματα ανάλογα με τη φάση που περνάμε! Αυτό αν το διάβαζα πριν λίγο καιρό, θα ταυτιζόμουν απόλυτα μαζί του. Τώρα, ενώ "πήγαινα" μαζί του μέχρι ένα σημείο, στο τέλος μου τα "χάλασε" επειδή στη φάση που είμαι(ξέρεις εσύ... χι χι χι!!!) φανταζόμουν ότι θα υπάρξει μόνο απελευθέρωση και όχι ελευθερία του ενός σε βάρος ενός άλλου. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό το ροζ συννεφάκι, αλλά... ωραία είναι!!!
Φιλιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Γειά σου negma μου. Εγώ πάλι δεν ταυτίζομαι καθόλου. Είναι μιά ιστορία που σκαρφίστηκα οδηγώντας ένα πρωί και βλέποντας ένα άγαλμα που καθόταν ακίνητο - τόσο άψυχο.... Και στο μυαλό μου ήρθε ακριβώς αυτό το κείμενο.
Φιλιά και καλημέρες.
Υ.Γ. Γουστάρω τρελλά τα ρόζ συννεφάκια και σου εύχομαι να κρατήσουν για όσο εσύ θέλεις...
A spider in the web lurking for... freedom is finally released...and so the story goes on.
Πνεύμα μου,
One door closes, another opens...
You just have to take the leap of faith....
That's what life's all about...
Φιλουρίτσες
θύμα και θύτης...
έννοιες αντίθετες και συμπληρωματικές...
πολλές φορές και αντίστροφες...
την καλημέρα μου...
Χμ...
Εμένα θα μου άρεσε να νοιώσω θύτης...
Αι στο καλό.
Μια ζωή θύμα...
Καληνύχτα Γιώργο
Post a Comment