Παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια λέξη.
Γεννήθηκε ένα βράδυ.
Σ΄ ένα μυαλό μέσα.
Γεννήθηκε από την χαρά και τον ενθουσιασμό.
Οι δύο αγαπημένοι γονείς της λέξης ήταν πανευτυχείς.
Μόλις γεννήθηκε την παρέδωσαν στη σκέψη. Έτσι γίνεται μ΄ αυτά τα πράγματα.
Η σκέψη την αγκάλιασε, την φρόντισε, την τάισε, την αγάπησε....
Κι η λέξη μεγάλωνε....
Ομόρφαινε....
Άρχισε να κάνει παρέα με άλλες λέξεις που είχαν γεννηθεί από άλλους γονείς.
Κι έκανε φιλίες δυνατές.
Βρήκε την θέση της. Μέσα στη σκέψη. Κι έμαθε την δύναμή της.
Της την έμαθε η σκέψη και οι άλλες λέξεις.
Σπουδαίο μάθημα....
Αποφάσισε πως είναι ώρα να «βγει» παραέξω.
Να γνωρίσει κι άλλα πράγματα.
Να δει άλλους κόσμους, άλλες σκέψεις, άλλες λέξεις.
Να περπατήσει σ΄ άλλα μονοπάτια, να δει τα σπίτια, τα στενά, τα φώτα.....
Φανταζόταν το ταξίδι της.
Μαγικό, Πρωτόγνωρο....
Κι ενθουσιαζόταν...
Προσπαθούσε να καταλάβει πως θα ένοιωθαν εκεί έξω μόλις εκείνη ξεμύτιζε.
Έπρεπε, όμως, για να φανεί η δύναμή της και να μεγαλουργήσει να βγει την σωστή στιγμή.
Ξεκίνησε να κατεβαίνει απ΄ το μυαλό αργά.
Πέρασε απ΄ τα μάτια. Να δει την ομορφιά.
Σταμάτησε λίγο στη μύτη.
Να μυρίσει την ευωδιά.
Κατηφόρισε απαλά στην καρδιά.
Είδε το αίμα να κυλά γρήγορα και την καρδιά να χτυπάει δυνατά.
Τρόμαξε!
Για μια στιγμή σκέφτηκε να γυρίσει πίσω.
Εκεί που ένοιωθε ασφαλής και την πρόσεχαν.
Όμως δεν θα έκανε πίσω.
Την φώναζαν κιόλας ...
Δύο άνθρωποι που μιλούσαν κι έλεγαν κι άλλες λέξεις.
Οι σκέψεις τους την φώναζαν κι οι δύο.
Άρχισε ν΄ ανεβαίνει προς το στόμα.
Αργά.
Δεν βιαζόταν.
Ήθελε ν΄ απολαύσει το ταξίδι.
Δίπλα της πέρναγαν όλες οι άλλες λέξεις. Προσπάθησε να ξεχωρίσει μερικές απ΄ αυτές.
Α! Να μία που την ξέρω.
«Γεια σου, τι κάνεις»
«Καλάάάά, ευχαριστώώώώώ. Φεύγω γρήγορα πρέπει να βγω τώρα»
Έκαναν φασαρία.
Ζαλίστηκε.
Κουράστηκε.
Ήθελε να ξεκουραστεί.
Κάθισε απαλά στη γλώσσα.
Ξάπλωσε στον ουρανίσκο.
Αποκοιμήθηκε.
Γλυκά.
Ξάφνου, ησυχία απλώθηκε γύρω της.
Άνοιξε τα μάτια της γιατί ένοιωσε την απουσία των άλλων λέξεων.
Κι ένοιωσε κρύο.....
Κοίταξε γύρω της και κατάλαβε.

Είχε μείνει στην άκρη της γλώσσας...

Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει.........