Σήμερα είδα έναν άνθρωπο που είχα αγαπήσει πολύ ...... κάποτε....
Έμοιαζε πολύ γερασμένος.... πολύ μεγαλύτερος απ΄ότι τον θυμόμουνα.
Αχνή, πολύ θολή θύμηση....
Με αναγνώρισε με δυσκολία....έχω αλλάξει πολύ
Πρός το καλύτερο, μου είπε
Κι εγώ έτσι νομίζω.......
Θυμήθηκα...
Αναπόλησα.....
Κι αναρρωτήθηκα.....
Πόσο πολύ έχω αλλάξει......
5 comments:
Αχ! αυτες οι συναντησεις με το παρελθον!! Καταφερνουν παντα να ανασυρουν μνημες που μοιαζουν τοσο μακρινες σαν να μην τις ζησαμε εμεις! Κι ομως ειναι ολες δικες μας.
Και εχουμε αλλαξει.
Προς το καλυτερο.
Γιατι ολα οσα ζησαμε μας εκαναν πλουσιους, στην ψυχη.
Καλο Πασχα!!
Διακρίνω άνεμο αλλαγής να σε περιβάλει...
Το πνεύμα χαίρεται για σένα.
"Αλλάζεις,αλλάζεις,
Μέρα την μέρα
Και με τρομάζεις".
Όναρ
Aλλίμονο αν δεν αλλάζαμε! Η στασιμότητα μόνο ασήμια φέρνει...
Και σίγουρα τα χρόνια που περνάνε & μας πλουτίζουν σε εμπειρίες & σοφία μας ομορφαίνουν!
Καλό βράδυ κουκλίτσα!
*ασχήμια αντί ασήμια (πεινούσα φαίνεται!)
Post a Comment