Ρε μπλού...

- Ρε μπλού, τι είναι όριο?
- Ε?
- Τι είναι όριο?
- Εννοιολογικά?
- Πές το κι έτσι.....
- Εμ. Δεν έχω και το λεξικό μαζί μου......
- Προσπάθησε
- Προσπαθώ μωρέ....
- Ναι, τι είναι όριο?
- ΟΚ. Όριο είναι η "νοητή" ή "απτή" εκείνη γραμμή - ή σημείο - που καθορίζει μία αρχή και ένα τέλος....
- Α!
- Τι? το κατάλαβες?
- Όχι.
- Τότε?
- Δώς μου ένα παράδειγμα.
- Τα όρια ενός οικοπέδου καθορίζονται διότι στο σημείο που ξενικά μπαίνει ένας πάσσαλος που στηρίζει μία αλυσίδα, συνεχίζει το ίδιο μοτιβάκι σε όλα τα σημεία γύρω γύρω από το οικόπεδο, ώστε τελικά - άν το κοιτάξεις από ψηλά - να μπορείς να καθορίσεις το σχήμα του. Δηλαδή από που αρχίζει και πού τελειώνει...
- Α!
- ΟΚ. Άς μάθουμε τώρα και το επόμενο γράμμα: Β
- Και τα όρια ενός ανθρώπου? Μιας προσωπικότητας?
- Είναι όπως και του οικόπεδου.
- Δηλαδή?
- Από δώ ξεκινάω και μέχρι εκεί πάω. Άν βγείς παραέξω, απλά είναι άλλος....
- Δηλαδή?
- Νομίζω ότι τα όρια ενός ανθρώπου δεν καθορίζονται με πασσάλους και αλυσίδες, αλλά με το πόσο σε ενοχλεί κάτι ή όχι, με το πού είσαι διατεθειμένος να φτάσεις και παραπέρα σ΄ενοχλεί.....
- Α! Έχει να κάνει δηλαδή με τα όρια αντοχής?
- Και με αυτά
- Κι άν εγώ θέλω κάτι που ο άλλος δεν θέλει?
- Άν το ζητήσεις, σου πεί όχι και επιμείνεις, ξεπερνάς τα όριά του....
- Θα μου το πεί?
- Όχι, θα φύγει.
- Γιατί?
- Γιατί μπορεί να μην ξέρει τα δικά του όρια συνειδητά.
- Πως θα βρώ τα δικά μου όρια?
- Βλέποντας και κάνοντας.
- Κατάλαβα. Δηλαδή, άν κάτι μ΄ενοχλεί έχει "ξεφύγει" απ΄τα όριά μου?
- Όχι απαραίτητα... Πρέπει πρώτα να "οριοθετήσεις" τα όριά σου και μετά να δείς άν σε ενοχλεί κάτι
- Πάει αντίστροφα?
- Ναι.
- Ωχ! Δύσκολο
- Όχι ακατόρθωτο, όμως
- Πως ξεκινάω?
- Χμ! Με το να αγαπάς και να σέβεσαι εσένα κάθε στιγμή. Με το να μην τοποθετείς τους άλλους σε "ζωγραφιές" φτιαγμένες με τα δικά σου μέτρα και σταθμά. Με το να "ακούς" όχι αυτά που θέλεις, αλλά αυτά που πραγματικά σου λένε. Νομίζω.....
- Α!
- Β!

Πολλές φορές τα λόγια μοιάζουν σκληρά.
Η αλήθεια, όμως, είναι ακόμα πιό σκληρή.
Άκουσέ με........