Sunday, March 04, 2007

Η μάνα.

Η πιό συγκινητική ιστορία που έχω ακούσει ή διαβάσει - δεν θυμάμαι - είναι, εν συντομία, η παρακάτω:
Ο γιός παντρεύεται μιά γυναίκα που δεν χωνεύει την μάνα του άντρα της (πεθερά). Πείθει, λοιπόν, τον άντρα της να την σκοτώσει τη μάνα. Το χαϊβάνι ο γιός πράγματι πάει τη μάνα στο βουνό και την σκοτώνει. Γυρνώντας απ΄το βουνό σκοντάφτει ο γιός και χτυπάει. Και το φάντασμα της μάνας εμφανίζεται και τον ρωτάει: "Χτύπησες παιδάκι μου?. Να σε φροντίσω?"
Όλη μέρα αυτή η ιστορία γυρνάει στο μυαλό μου. Δεν ξέρω γιατί.
Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα γράμμα:
- Αγάπη μου, έρωτά μου, ζωή μου. Όταν γεννήθηκες ήταν η πιό υπέροχη μέρα στη ζωή μου. Κοιτάω τα μάτια σου. Σοκολάτα. Όλη η ζωή, όλος ο κόσμος υπάρχει εκεί μέσα. Όλη μου η ψυχή ακουμπάει στα δυό αυτά ματάκια. Κλείνω τα μάτια μου και υπάρχεις εκεί στο μυαλό μου κάθε δευτερόλεπτο. Γεμίζω από σένα καρδούλα μου. Όταν αρρωσταίνεις, αρρωσταίνω κι εγώ περισσότερο. Μέχρι να γίνεις καλά η αναπνοή μου είναι βαριά. Δεν κοιμάμαι για να επιβεβαιώνω πως αναπνέεις. Δεν μπορεί να θυμάσαι..... Όταν ήσουνα μωρό ήσουν τόσο ήσυχος που πολλές φορές έμενα ξάγρυπνη το βράδυ για να βεβαιώνομαι ότι αναπνέεις. Όταν στο μυαλό μου μπαίνουν χαζές ιδέες ότι μπορεί να πάθεις κάτι, υποφέρω. Σε κοιτάω που'χεις μεγαλώσει. Στο στήθος μου φτάνεις. Θεέ μου. Πόσο όμορφος είσαι. Πόσο υπέροχο και καλό παιδί είσαι. Είσαι ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. Σε λατρεύω με όλη τη δύναμη της ζωής μου και της ψυχής μου. Η αγάπη αυτή δεν περιγράφεται. Δεν μπαίνει σε λόγια. Όλα αυτά που γράφω είναι σαχλαμάρες μπροστά στην ένταση όσων νοιώθω. Η λέξη σ΄αγαπώ είναι ένα τίποτα μπροστά σε ότι αισθάνομαι. ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ. Κι ευχαριστώ κάθε μέρα τον Θεό που υπάρχεις, αναπνέεις, είσαι εδώ κοντά μου. Σ΄αγγίζω. Σε αγκαλιάζω. Ζώ επειδή ζείς...
- Μωρό μου. Ψυχή μου. Κοριτσάκι μου. Είσαι αυτό που είχα φανταστεί. Είσαι ότι ήθελα να είσαι. Τζώρας. Απαιτητική. Πανέμορφη. Τσαχπίνα. Υπέροχη. Αυτά τα πράσινα μάτια σου, όταν με κοιτάν, με λιώνουν. Όταν δένεις τα χέρια σου στο λαιμό μου και με κοιτάς όλος ο κόσμος χάνεται. Δεν υπάρχει. Υπάρχουμε μόνο εμείς. Είσαι σαν άγγελος που κατέβηκε στη γή. Για να έρθει κοντά μου. Ένα χερουβείμ. Μιά οπτασία. Σε κοιτάω και δεν πιστεύω ότι ο Θεός μ΄ευλόγησε με την ύπαρξή σου. Κοριτσάκι μου. Άν δεν ήταν η διαίσθηση του πατέρα σου, ίσως σήμερα να μην υπήρχες. Να μην ήσουν κοντά μας. Κοριτσάκι μου όμορφο. Κοπέλλα μου. Θυμάσαι ακόμα που σου τραγουδούσα: Εσύ' σαι ένας ήλιος. Φεγγάρι λαμπερό. Μου θάμπωσες το φώς μου και δεν μπορώ να δώ. Μου το τραγουδάς ακόμη....
- Παιδιά μου. Δεν ξεχωρίζω κανένα από τα δύο σας. Είστε ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ. Μην σας περάσει ποτέ απ΄το μυαλουδάκι σας πως αγαπώ τον έναν περισσότερο απ΄την άλλη ή το αντίθετο. Θυμάσαι αγόρι μου που θήλαζα την μικρή? Ήσουν δύο χρονών και ήθελες αγκαλίτσα. Και άνοιξα τα χέρια μου και σου είπα: Έλα.... Και άνοιξες τα υπέροχα σοκολατένια μάτια σου ρωτώντας με σιωπηλά με απορία: Πώς θα με πάρεις αγκαλιά? Αφού ταίζεις το μωρό? Και σου είπα πως η αγκαλιά της μαμάς χωράει και τα δύο παιδιά της? Και το χαμόγελό σου κράτησε για πάντα? Και κούρνιασες εκεί μαζί με την μπουμπού. Και μαζί όλοι μείναμε αγκαλιά για ώρες.....
Θα είμαι πάντα κοντά σας. Πάντα. Θα είμαι το στήριγμά σας. Το αποκούμπι σας. Θα υπάρχω εκεί για όλα. Ακόμα κι άν μερικές φορές, σαν άνθρωπος, θα λυγίζω και θα νομίζετε πως δεν μπορώ να είμαι κοντά σας, να ξέρετε και να θυμάστε: Τότε θα είμαι περισσότερο κοντά σας. Γιατί θα λυγίζω από άλλα πράγματα. Για σας θα είμαι πάντα εκεί....

9 comments:

αθεόφοβος said...

Είμαι σίγουρος ότι στο έχει υπαγορεύσει ή γυναίκα μου για την κόρη μας ! :))

Μικρός Πρίγκιπας said...

Κατάφερες να με κάνεις να δακρύσω....

πνευμα said...

Είσαι μια υπέροχη μητέρα. Μα δεν χρειάζεται νομίζω να στο πω εγώ...

Καλημέρα.

bluesmartoula said...

@ Αθεόφοβε: Άχ αυτή η μητρότητα :)

@ Πρίγκηπα: Συγνώμη....

@ Πνευματάκι :)

Anonymous said...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ.
Η ΝΥΦΗ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ (ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ) ΚΑΙ ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΙΛΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ...ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕΣ ?
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΩ ,ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ

bluesmartoula said...

Έχεις δίκιο Άγνωστε Χ. Έτσι είναι η ιστορία. Σ΄ευχαριστώ που μου την θύμησες σωστά. Επίσης σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καληνύχτες

Ναταλία said...

Γειά σου Μάνα..... ;ο)

bluesmartoula said...

Γειά σου Μάνα Ναταλία...

PETROS said...

xairetw ki egw,mhpws exetai idea pou 8a brw olh thn istoria grammenh?thn 8ymamai apo to sxoleio prin pollaaaaaaaa xronia