Tuesday, February 20, 2007

Bluesmartouli

Το bluesmartouli μου...
Είναι γυμνούλι στο συνεργείο και του κάνουν επέμβαση.
Του κάναν λίφτινγκ, του άλλαξαν τα φώτα και σε λίγο θα είμαστε πάλι μαζί (με το αζημίωτο, βέβαια).
Αύριο θα έρθει το χρώμα για να βάψουν την μουρίτσα του και πιστεύω μεθαύριο θα επανενωθούμε. Κλάμματα, συγκίνηση, φιλιά...ξέρετε τώρα.
Όταν πρίν από άπειρα χρόνια έμαθα να οδηγώ και, μετά από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς, αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο - δηλαδή συμμετείχα σε μικρό ποσοστό γιατί το υπόλοιπο το έβαλε ο daddy - δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μπορούσα ποτέ να "δεθώ" μ΄ένα μάτσο λαμαρίνες.
Το πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν ένα ανθρακί Toyota Starlet.
Το είχα πολλά χρόνια και περάσαμε πολλά μαζί.
Την μονιμοποίησή μου.
Τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου.
Τα γλέντια.
Τα ξενύχτια.
Την απογοήτευση.
Τις βόλτες με τις φίλες.
Το ξύπνημα το χάραμα για να πάω στη δουλειά.
Τα πάρτυ.
Τα νεύρα.
Τη χαρά.
Το πρώτο τρακάρισμα...
Και στέκομαι εδώ:
Ήταν έξι και μισή το πρωί.
Είχα γυρίσει στο σπίτι στις 4, αφού είχαν δεί τις σόλες των ψηλοτάκουνων κάποια τραπέζια στο Ρομέο...
Είχα κοιμηθεί λιγουλάκι και στις 6 σηκώθηκα.
Έκανε ένα κρύο! Φαρμάκι
Έβαλα το γκρί παλτό μου, κατέβηκα τις σκάλες, άνοιξα την παγωμένη πόρτα του τουτού μου κι έβαλα μπρός αφού "τράβηξα" το τσόκ (το θυμάστε?)
Μόλις ζεσταθήκαμε, έφυγα.
Εκεί σε μιά ανηφόρα, ένα Audi αποφάσισε πως προλαβαίνει να περάσει από το stop πρίν φτάσω εγώ.
Η μπροστά αριστερή πλευρά του με βρήκε στην πίσω αριστερή δικιά μου - στο τεπόζιτο της βενζίνης.
Ήταν τόσο δυνατό το χτύπημα που έφερα ένα γύρο, ξαναχτύπησα με την αριστερή πλευρά επάνω στο Audi, κύλησα μέχρι την δεξιά πλευρά του δρόμου, χτύπησα πάνω σ΄ένα άλλο αυτοκίνητο και εκσφενδονίστηκα αριστερά, παρκάροντας πάνω σ΄ένα τοιχάκι ενός κήπου.
Το starlet νιά νιά, απ΄όλες τις πλευρές.
Η πόρτα του οδηγού χωμένη μέχρι τη μέση του τιμονιού.
Εγώ, σε μιά έμπνευση στιγμής (εξηγώ παρακάτω) πετάχτηκα στο κάθισμα του συνοδηγού κρατώντας πάντα το τιμόνι προσπαθώντας να ελέγξω την ξέφρενη πορεία του καρυδότσουφλου.
Πετάχτηκα την ώρα που με πρωτοχτύπησε.
Παρένθεση
Όταν πήρα το αυτοκίνητο, δεν είχαν περάσει 5 μήνες, η μαμά μου έκανε δώρο μία ασημένια πλακέτα με την Παναγία και το Θείο Βρέφος το οποίο είχα κρεμάσει στον καθρέφτη για να το κοιτώ συνέχεια - πείτε το γυφτιά, αδιαφορώ.
Η πλακετίτσα αυτή, λοιπόν, στο πρώτο χτύπημα έπεσε στα πόδια μου αναπήδησε και "κάθησε" στο κάθισμα του συνοδηγού. Ένα αόρατο χέρι με έσπρωξε να πάω εκεί.
Κλείνει η παρένθεση.
Όταν ήρθε η αστυνομία, εγώ ήμουνα σε κατάσταση σόκ και δεν καταλάβαινα τίποτα. Στην καθομιλουμένη "τά΄χα παίξει".
Είπαν πως γλίτωσα από θαύμα.
Το δεύτερο ατύχημα πάλι δεν οφειλόταν σ΄εμένα.
Γυρνώντας από μία απίστευτα ωραία εκδρομή στο Πήλιο και πηγαίνοντας την φιλενάδα μου σπίτι της, βγήκε ένα Audi από ένα stop. Αυτή τη φορά μόνο το αριστερό μπροστινό φτερό ήταν η ζημιά και το αυτοκίνητο ήταν Toyota Corolla.
Το τρίτο ατύχημα σύμφωνα με τον ΚΟΚ οφείλεται σ΄εμένα, όπως περιέγραψα στο πόστ.
Σύνολο 3 τρακαρίσματα σε τόσα χρόνια οδήγησης
ΤΟ ΚΟΥΙΖ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ:
Το κοινό σημείο σε όλα τα ατυχήματα ποιό είναι?
Σας ερωτώ...

7 comments:

πνευμα said...

Ποτέ μην ξεχνάς ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο...

Η παναγία έστειλε τουα αγγέλους της στο πλάι σου.

Ευχή μου να είναι πάντα εκεί...

Τώρα για το κουιζάκι. Καταραμένα Audi να πω?

Σε φιλώ

Anonymous said...

Εχετε κανει ενα λαθος παιδακια ο Θεος και η Παναγια που τα παρατησαν ολα για να μαθουν στη μπλου να οδηγαει και επιδη τα μαθηματα κοστιζουν τα πληρωσε με το αναλογο τιμημα το αυτοκινητο που επρεπε να ειχε παρει φυσικα AUDI οχι σμαρτ , κορολα ,σταρλετ.
Δεν ειναι καταραμενα ειναι εργαλεια του Θεου ειπα.
Να ειστε καλα και οι πλαστικουρες ξαναγινονται.
Υ.Γ.
Δεν δεχομαι παρατηρησεις σημερα για το σχολιο απο αυριο παλι.

GhostHunter said...

Το κοινό σημείο είναι... ότι τράκαρες :)))

Μικρός Πρίγκιπας said...

Το γεγονός με την εικόνα το πιστεύω απόλυτα.Από τότε που φόρεσα ένα σταυρουδάκι, πριν 5 χρόνια, δεν έχω τρακάρει ούτε μια φορά.Και δεν το θεωρώ σύμπτωση.Να προσέχεις Σμαρτούλα.

bluesmartoula said...

AND THE WINNER IS:
Ο GHOST-HUNTER!!!!!
Έχω πεθάνει στα γέλια...

Πνεύμα μου, κικκινοσμαρτούλη (κίκκινο???) και Πρίγκηψ... τα σέβη μου και πολλά πολλά γλυκά φιλιά. Μεταξύ μας: μάλλον θα έπρεπε να έχω πάρει audi...

Πρίγκηπα ίσως θεωρηθώ θεούσα ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. Πιστεύω, όμως, πάρα πολύ και με όλη μου την ψυχή σε κάτι, κάποιον, πές τον Θεό πές τους αγγέλους, πές το πνεύμα που υπάρχει/ουν για κάποιο σκοπό. Κι εσύ να προσέχεις.

aremare said...

Εγώ πάλι αντι για παναγίτσα στο καθρεπτακι,εβαλα τον Τσεγκεβάρα!!!
Αλλά δε βοήθησε καθόλου.Τρακαρα κι γω,χωρις να φταιω,(παραβίασε η άλλη το stop) Πάει το καινουριο μου τζιπάκι, εγινε όλο το μπροστινό χάλια!
Τώρα λεω να βάλω και τον Φιντελ, μπας και....

bluesmartoula said...

aremare καλώς ήλθες απ΄τα μέρη μου. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να βάλω τέτοιο "εικόνισμα" στο αυτοκίνητο. Λές να βάλω τον Έλβις που μ΄αρέσει κι όλας? Κρίμα για το τζιπάκι....