Wednesday, February 07, 2007

Η κακιά μέρα μιας σκληρά εργαζόμενης γυναικάρας...

Σήμερα είναι μιά κακιά μέρα.
Δεν την χώνεψα απ΄το πρωί
Ας τα πιάσω, όμως, απ΄την αρχή τα γεγονότα:
Σήμερα, αφού πάρκαρε ο σωφέρ την λιμουζίνα μου έξω από τον σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας, μου άνοιξε την πόρτα. Με περισσή χάρη βγάζω το ένα πόδι έξω, μετά βγάζω και το άλλο, πατάω στο κόκκινο ροδοστρωμένο χαλί και σγντρουμπντργκράο μου γυρνάει ο αστράγαλος! Και είχα σκεφτεί να μην βάλω τις ψηλοτάκουνες Ύβ Σέν Λοράν...Αλλά μόνο αυτές ταίριαζαν με το υπέροχο σομόν Σανέλ μου.
Από τις 9:30 το πρωί που ξύπνησα, σκέφτηκα, σκέφτηκα και αποφάσισα να πάρω το μετρό για να πάω την δουλειά (εξηγώ παρακάτω γιατί το μετρό αντί κάποιου άλλου μεταφορικού μέσου).
Κουτσαίνοντας και καταταλαιπωρημένη κατέβηκα με το ασανσέρ και τις κυλιόμενες μέχρι την πλατφόρμα. Το μετρό έφευγε την ώρα ακριβώς που έφτανα έξω απ΄την πόρτα του βαγονιού.
Περίμενα υπομονετικά 7 λεπτά για το επόμενο, όμως δεν βρήκα θέση να καθήσω.
Συνήθως, δεν κάθομαι γιατί συνήθως δεν κυκλοφορώ με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Καταστρέφουν τα ταγιέρ μου.
Ήθελα να καθήσω. Πονούσα. Κι ενώ όσες φορές (δηλαδή μία ακόμη) έχω χρησιμοποιήσει το μεταφορικό αυτό μέσον φροντίζω να κλείσω βαγόνι ρεζερβέ, σήμερα επειδή ήταν αντ χόκ η επίσκεψις όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες (μασαζάκι?).
Αναγκάστηκα να παραμείνω όρθια. Ούτε κάν ένας ηλικιωμένος δεν προσεφέρθη να μου παραχωρήσει την θέση του - Κοινωνία ώρα μηδέν (0), που βαδίζομε κύριοι?.
Τώρα θα μου πείς: καλά γιατί πήρες μετρό και δεν σε πήγε ο σωφέρ με την λιμουζίνα?
Γι΄αυτό σας λέω κακιά μέρα σήμερα.
Σήμερα ήταν το ραντεβού για το εβδομαδιαίο σέρβις του αυτοκινήτου και δεν ήθελα μέσα στην κίνηση να μου ταλαιπωρηθεί......το γλυκούλι μου. Κάπου έχει παραπέσει και η άδεια δακτυλίου.....
(Θυμήστε μου να τον απολύσω τον σωφέρ αυτόν. Όλο χαρτιά χάνονται...)
Επίσης ταξί ή ελικόπτερο δεν χρησιμοποιώ ποτέ. Ά πα πα πα. Ζαλίζομαι από την φασαρία. Δεν μπορώ καθόλου.
Έφτασα στη δουλειά μετά χιλίων κόπων και βασάνων και υπερβολικής ορθοστασίας.
Μπήκα στο κτίριο και με ενημέρωσε η επί της υποδοχής κυριούλα πως σήμερα έχουν χαλάσει και τα δύο ασανσέρ.
Έλεος! Τόση γκαντεμιά πιά? 8 ορόφους ανέβηκα πρωί πρωί με τον στραμπουληγμένο αστράγαλο.
Βέβαια, ο προσωπικός μου γυμναστής, που με περίμενε ήδη το χρυσό μου στο γραφείο, μου επιβεβαίωσε ότι θα χρειαστώ μετά απ΄αυτό το εξερσίζ μόνο 20 λεπτά προπόνηση σήμερα.....ξέρετε για σμιλεμένους γλουτούς.....
Στο γραφείο, όπου φυσικά όλοι αναγνωρίζουν την αξία μου, όμως έχουν αυτή την αρρωστημένη αντίληψη ότι εργάζομαι από ανάγκη για τα λεφτά (πτωχοί, πτωχότατοι συνάδελφοι.... πόσο γελασμένοι είστε...), μου ανέθεσαν την δημιουργία ενός απλοϊκού πλάνου ώστε η εταιρεία τα επόμενα δύο έτη να αποκομίσει κέρδη 2 δίς ευρώ.
Αυτό το πλάνο εγώ το είχα ήδη έτοιμο στο μυαλό μου, εννοείται, αλλά έπρεπε να το καταχωρήσω σε πάουερπόϊντ ή αντίστοιχο σόφτγουέαρ - εν πάσει περιπτώσει - ώστε να παρουσιαστεί στους μετόχους.
Η προσωπική μου γραμματέας, η οποία είναι εξαιρετικά εύστροφη - πλήν όμως κακάσχημη (ειδικά σε σχέση μ΄εμένα θεωρείται μπάζο) - σήμερα με κάλεσε και μου είπε πως έσπασε το χέρι της.
Και αναγκάστηκα η γυναίκα να σπάσω το νύχι του παράμεσου πληκτρολογώντας την παρουσίαση.... Ωιμέ! Μία ώρα με πήρε να λιμάρω....
Γι΄αυτό σας λέω. Κακιά μέρα σήμερα.
Το τελειωτικό, δε, χτύπημα - όρα "κλού", "κερασάκι στην τούρτα" - το δέχτηκα όταν αναγκάστηκα να κλείσω το τηλέφωνο κατάμουτρα στον γενικό διευθυντή διότι ετόλμησε (άκουσον άκουσον) να μου ζητήσει να ακυρώσω το ραντεβού για σπά που είχα στις 4 το απόγευμα, διότι ήθελε - λέει - να προωθήσει άμεσα την πρότασή μου.
Τι λές βρέ ανεγκέφαλε... Θ'αφήσω εγώ το σπά να τρέξω για πουρνάρια?
Γι΄αυτό σας λέω: 7 Φεβρουαρίου πλέον για μένα δεν υπάρχει στο ημερολόγιο. Σβήστηκε...
Ακούς εκεί!
Ευχαριστώ πολύ την καθημερινή σειρά του Mega "Μαρία η άσχημη" για την έμπνευση

13 comments:

Μικρός Πρίγκιπας said...

Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα.Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου.Φίλα μου τα μικρά σου.Καλό βράδυ να έχεις.

bluesmartoula said...

Μικρέ πρίγκηπά μου, πάντα το αύριο είναι μια άλλη μέρα... Αλλά χιούμορ κάνω η κακομοίρα. Μην μου πείς πως δεν βγήκε χιούμορ από το απίστευτα αστείο πόστ μου? Θα σκίσω τα διπλώματα λογοτεχνίας που έχω.....
Θα τα φιλήσω τα μικρούλια μου. Σ΄ευχαριστώ
Και σ΄εσένα καλό βράδυ...

GhostHunter said...

Χαχαχαχα Μ'έκανες και γέλασα μικρό μπλε αυτοκινητάκι...

Καληνύχτες

bluesmartoula said...

Χαίρομαι κυνηγέ μου. Χαίρομαι. Σε "κόβω" μάλλον πεσμένο τελευταία.....

Εύα said...

εισαι απιστευτη!!!Την αλλη την ατακα την προσεξες απο τη Μαρια την Ασχημη;εκ στοματος Λιλιαν φυσικα..."ακου εκει να με πει εμενα βαμμενη ξανθια!"
Φιλουρες...

πνευμα said...

Σε ευχαριστώ για ένα ακόμη χαμόγελο που μου πρσέφερες.

Χαίρομαι να σε βλέπω ευδιαθετη.

Φιλιά

bluesmartoula said...

Ευάκι, που'σαι βρε φυσική ξανθιά μου εσύ? Άντε βρέ καλώς το.....
Πνευματάκι, είμαι πάντα ευδιάθετη όταν δεν έχω τα "ντάουν" μου - χαχαχαχαχα. Χαίρομαι πολύ που σου χάρισα χαμογελάκι. Τελικά, μ΄αυτά και μ΄αυτά λέω να μη τα σκίσω τα διπλώματά μου.....
Σας φιλώ γλυκά

Anonymous said...

Εμενα η Γαλιδα νταντα μου με εμαθε να μην κανω παρεα με κοινους θνητους οπως εσεις γιαυτο δεν μπορω να καταλαβω που ειναι το αστειο σε αυτο το .... πως να το πω 'δημοσιευμα κιτρινου τυπου' για μενα αυτο ειναι μια καθημερινοτητα να συναναστρεφομαι με μικροαστους.
Αλλα ποτε μα ΠΟΤΕ δεν θα μπω σε μετρο και τετοια συναφη ματαφορικα πραματα.
Κατα τα αλλα ομως γελασα μικρο μου ιδιως στην ιδεα μια γουνα στο μετρο? Για ξεπεσμενη ρωσιδα πριγκιπησα μου κανει.
Να εισαι καλα ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Φιλια

αθεόφοβος said...

Καλά ο άλλος σωφέρ με το Σμάρτ γιατί δεν σε πήγαινε ;
Με το μετρό ;
Τι μπανανιτέ θεέ μου!

bluesmartoula said...

Αθεόφοβε, μέχρι κι αυτός δεν ήταν διαθέσιμος. Ρεγουλάριζε το σμάρτ για την κόντρα που θα πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον... Χάλια μέρα σου λέω. Χάλια...

bluesmartoula said...

Κοκκινοσμαρτούλη, ΓΟΥΝΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ? Προτιμώ να πεθάνω πέφτοντας στις ράγες...Να τελειώσει εδώ η ζωή μου για να μην το δώ κι αυτό. Quelle decadance! Mon dieu!
Υ.Γ. Κι άλλη φορά να'σαι απ΄έξω απ΄την Δουκίσσης στάντ-μπάι μήπως και σε χρειαστώ.
Φιλούρες

Anonymous said...

Οτι πεις εσυ μωρο μου εεεεεε Λαιδη μου ηθελα να πω.
Η επιθημεια σου διαταγη μου.

Anonymous said...

Το χιούμορ χρειάζεται. Πόσες φορές, δύσκολες στιγμές και καταστάσεις μπόρεσα να την ξεπεράσω με τη βοήθεια του χιούμορ. Διώχνει την ένταση, σε αποθαρρύνει να δραματικοποιήσεις τα πράγματα και μπλοκάρει ας πούμε το θυμό. Φυσικά υπάρχουν στιγμές που δε μπορείς να κάνεις χιούμορ. Όμως όπου μπορείς να το χρησιμοποιείς καλό θα σου κάνει. Πολλές φορές έτσι προσπαθώ κάποια στραβά μου να τα αντιμετωπίζω με χιουμοριστική διάθεση, αντί να με στήνω στον τοίχο και να με κατηγορώ. Άλλοτε το πετυχαίνω, άλλοτε όχι.
Φιλικά
Agorafoviagr