Wednesday, January 10, 2007

Σήμερα έχω τρελλά κέφια

Στις 28/12/2006 συνέβη κάτι που μ΄έριξε πολύ ψυχολογικά.
Προδοσία να το πώ?
Αχαριστία να το πώ?
Γαϊδουριά να το πώ?
Ότι και να πώ, λίγο είναι.
Και μ΄έριξε απελπιστικά πολύ.
Ρητά του στύλ:
Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη
Ουδένας πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος
Είσαι χαζή με περικεφαλαία (τώρα αυτό ρητό είναι???)
Τράβα μπρός... (ούτε αυτό είναι ρητό, αλλά τέλος πάντων)
πήγαιναν κι ερχόντουσαν.
Οι αγαπημένοι μου προσπαθούσαν να με κάνουν να νοιώσω καλύτερα και τους ευχαριστώ μέσα απ΄την ψυχή μου γιατί τα κατάφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Όμως, σήμερα, άκουσα κάτι που μ΄έκανε και γέλαγα μισή ώρα και γελάω ακόμα και τώρα. Όχι μόνο μου'φτιαξε τελείως το κέφι, αλλά μ΄έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ αξίζω και πόσο πολύ "όμορφος" άνθρωπος είμαι. Μ***κας μέν, "όμορφος" δε.
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα (επιτέλους!!!) πόση πολύ αγάπη, σεβασμό και αναγνώριση εισπράττω απ΄τους ανθρώπους που μ΄αγαπάνε. Γιατί υπάρχουν δίπλα μου, κοντά μου και μ΄αγαπάνε. Χωρίς να ζητούν τίποτα, χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα, χωρίς "κρυμμένες απαιτήσεις", χωρίς να παρεξηγούν τις αδυναμίες μου και τις "παράξενες" στιγμές μου.
Ναι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ξέρουν καλά να ξεγελούν, να εξαπατούν, να προσπαθούν να "βγάλουν κέρδος" πουλώντας όμορφα συναισθήματα και γλυκιές λέξεις και "πόντους".
Ναι, την έχω πατήσει περισσότερες από μία φορά. Και ενδεχομένως και να την ξαναπατήσω.
Μέσα στα πλαίσια του παιχνιδιού είναι όλα....
Ένα μόνο έχω να πώ: Humpty Dumpty.
Αυτές οι δύο λεξούλες μου άλλαξαν τη ζωή.
Καλά, δεν ήταν μόνες τους. Είχαν και context. Μακροσκελές context.
Αλλά και μόνο που είδα με την φαντασία μου το αξιολύπητο αυτό καρτούν, το οποίο είναι στρογγυλό σαν μπαλίτσα και "γκρεμοτσακίζεται" απ΄τον τοίχο, έφτανε για να ξεσπάσω σε απίστευτα γέλια, μέχρι που δάκρυσα.
Σημείωσις του συγγραφέως: Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν έχει να κάνει το ότι είναι στρογγυλό σαν μπαλίτσα. Απλά, συνέδεσα την όλη φάση με αυτό που ένοιωθα, πέρναγα, βίωνα.
Γελάω ακόμα.
Έχω βάλει και μουσικούλα και με ήσυχη συνείδηση, υπέροχα συναισθήματα και νέες ιδέες ξεκινάω τον καινούργιο χρόνο μου. Χορεύοντας, γελώντας και τραγουδώντας.
Γιατί σήμερα ξεκινάει ο νέος χρόνος για μένα.
Από στιγμή σε στιγμή θα έρθουν και τα παιδάκια μου και θα κάνουμε μπανάκι και θα κοιμηθούμε αγκαλιασμένοι - γλυκά και ήσυχα - μέχρι το πρωί.
Καληνύχτα.

5 comments:

Anonymous said...

Μακάρι η ζωή σου να εξελιχτεί σαν ένα όμορφο πολύχρωμο καρτούν..

Σου το εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου γιατί σου αξίζει χαμογελάς όπως και τώρα..

Ένα Πνεύμα

bluesmartoula said...

Πνεύμα. Δεν θα ήθελα με τίποτα η ζωή μου να γίνει σαν του humpty dumpty, σε διαβεβαιώ. Πάντως, η ευχή σου είναι πολύ όμορφη και σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ και για τα καλά σου λόγια.
Μιλώντας για καρτούν, βέβαια, θα ήθελα πολύ να είμαι ο μπί-μπίπ και να βλέπω τον κογιότε να παθαίνει αιώνιες γκάφες κυνηγώντας με....

Αλλά γι΄αυτή τη "φάση" που περνάω, θα γράψω - ίσως - σε κάποιο πόστ.
Φιλάκια

Anonymous said...

Σμαρτούλα μου φυσικά και δεν εννοούσα να γίνει η ζωή σου ποδήλατο.

Το αντίθετο μάλιστα..

Σε φιλώ

bluesmartoula said...

Χα χα χα χα....
Είναι ήδη μοτοποδήλατο.....
Πώς να υποβιβαστεί σε ποδήλατο?
Χα χα χα χα....

Πάλι έχω κέφια

Anonymous said...

Join the club Σμαρτούλα.

Αν και η δικία μου πάει για χιλιάρα σε λίγο :-)