"Μητέρα! Ο βρυκόλαξ"

'Ετσι αναφώνησε ο δύσμοιρος καθρέφτης μου σήμερα το πρωί.

Και επειδή του έχω δώσει μόρφωση εγώ του καθρέφτη, αναφώνησε εις την καθαρεύουσαν!

Και εξηγούμαι

Τελικά με πήρε ο ύπνος γύρω στις 3:30. Στις 4 άρχισε το κοριτσάκι μου να βήχει απίστευτα πολύ.

-Αγάπη μου, ξύπνα να πιούμε σιροπάκι (sootha, δεν δίνω τίποτ΄άλλο για βήχα-γενικά όποιος μ΄έχει διαβάσει από παλιά παλιά γνωρίζει καλά πως δεν έχω σχέση με φάρμακα...)

-Όχι δεν θέλω.

-Θέλεις ψυχή μου. Βήχεις πολύ

-Όχι

Κι άν η μπουμπού πεί όχι, είναι όχι.

Τέλος πάντων, δεν άνοιγε το στόμα ούτε για νερό (πόσο μου την δίνει αυτή η επιμονή της βρε παιδί μου, απ΄την άλλη τη γουστάρω γιατί έχει άποψη)

Την πήρα αγκαλιά και καθήσαμε στην καρέκλα (laz-boy, η αγαπημένη μας). Ως γνωστόν, ο βήχας υποχωρεί όταν το σώμα δεν βρίσκεται σε οριζόντια θέση.

Φυσικά αποκοιμηθήκαμε. Έλα, όμως, που σε μία ωρίτσα είχε ξυπνήσει το παλλικάρι μου και ήθελε γάλα....

- Ρε μαμά, σε παρακαλώ πολύ φέρε μου ένα γαλατάκι

- Καλά παιδί μου στις 5 το πρωί το θυμήθηκες?

- Μαμά είδα όνειρο πως έπινα γάλα

- Ε, καλά. Σου επιτρέπω να κοιμηθείς και να ξαναδείς το ίδιο όνειρο

- Έλα ρε μανούλα....

- Αχμ. (πότε θα βάζει γάλα μόνος του?)

Μ΄αυτά και μ΄αυτά είμαι με δύο ώρες ύπνου περίπου.

Στο μεταξύ έχω ήδη παίξει 4 επιτραπέζια, έχω οδηγήσει τραίνο, ξανάφτιαξα την φάτνη απ΄την αρχή (χαρτοκοπτική που τους έφεραν δώρο), μαγείρεψα ψάρι στο φούρνο (μιάμ, μιάμ) και φυσικά τώρα βλέπω Totally Spies στο Jetix. Ποιός ξέρει πόσα παιδικά θα δώ ακόμη, μιάς και τους είχα υποσχεθεί πως το Σάββατο θα δούν 3 ώρες τηλεόραση (σε σχέση με την 1 που βλέπουν καθημερινά)

Έτσι, ο καθρέφτης τά'χασε.

Κι όταν τον ρώτησα:

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου ποιά είναι η πιό όμορφη απ΄όλες?

ξέρετε τι μου είπε?

"Η Ωραία Κοιμωμένη"

(δεν ντρεπόμαστε λέω γώ)