tag:blogger.com,1999:blog-34898186.post116812870248015560..comments2023-10-12T16:32:00.784+03:00Comments on Bluesmartoula: Γύρισα πίσω....bluesmartoulahttp://www.blogger.com/profile/09380278659140176030noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-34898186.post-1168241625077992652007-01-08T09:33:00.000+02:002007-01-08T09:33:00.000+02:00Κάτι που οφείλει να κάνει Σμαρτούλα μου.Οφείλει να...Κάτι που οφείλει να κάνει Σμαρτούλα μου.<BR/><BR/>Οφείλει να πετάξει απο πάνω της τα πρέπει και να ζήσει όπως της αξίζει...<BR/><BR/>όπως όλοι μας άλλωστε...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34898186.post-1168209555604617952007-01-08T00:39:00.000+02:002007-01-08T00:39:00.000+02:00Ωχ! Ξέχασα την μουσική.Για όλες τις μέρες το Feeli...Ωχ! Ξέχασα την μουσική.<BR/>Για όλες τις μέρες το Feeling Good της Nina Simone διασκευασμένο απ΄τον Michael Bubble, για τις κακές το Feel so Bad του Elvis, για τις καλές? Δεν θυμάμαι....<BR/><BR/>Κάποτε άκουγα συνέχεια το Wish you were here των Pink Floyd, αλλά οι αναμνήσεις που το συνοδεύουν είναι πλέον .... ξεχασμένες.bluesmartoulahttps://www.blogger.com/profile/09380278659140176030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34898186.post-1168208787551492402007-01-08T00:26:00.000+02:002007-01-08T00:26:00.000+02:00Τώρα αυτό το "Κωμωδία δηλαδή" πως βρέθηκε στο τέλο...Τώρα αυτό το "Κωμωδία δηλαδή" πως βρέθηκε στο τέλος μετά τα φιλιά???<BR/>Δεν το έβαλα εγώ....Μυστήρια πράγματα....bluesmartoulahttps://www.blogger.com/profile/09380278659140176030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34898186.post-1168208667595287352007-01-08T00:24:00.000+02:002007-01-08T00:24:00.000+02:00Πνεύμακαλό καιρομαντικόΔεν έχω ιδέα τι ταινία είνα...Πνεύμα<BR/>καλό και<BR/>ρομαντικό<BR/>Δεν έχω ιδέα τι ταινία είναι η ζωή μου.<BR/>Το "γυρίζω" στο μυαλό μου και δεν μπορώ να καταλήξω.<BR/>Το πρώτο έργο που μου ήρθε στο μυαλό, μόλις διάβασα το σχόλιό σου ήταν το "δεσποινίς διευθυντής" με την αείμνηστη Τζένη Καρέζη.<BR/>Και όσο το σκέφτομαι, τόσο πιό πολύ καταλήγω σ΄αυτό.<BR/>Η ατάκα: "γυρίσατε, πως περάσατε?" και αμέσως το ψυχρό επαγγελματικό "ε, κύριε Βασιλείου αύριο θα ήθελα το τοπογραφικό..." μάλλον με χαρακτηρίζει.<BR/>Τρυφερότητα και γυναικεία τσαχπινιά κρυμμένη πίσω από την καθημερινότητα και τα πρέπει που ακολουθούν μιά γυναίκα απ΄την γέννησή της μέχρι και .... όποτε αποφασίσει να τα ΠΕΤΑΞΕΙ από πάνω της....<BR/>Ναι, είμαι η Λιλούκο που σίγουρα χρειάζεται την Αθηνάάάάά για να της μάθει τα κόλπα.....<BR/>Φιλιά<BR/>Κωμωδία δηλαδήbluesmartoulahttps://www.blogger.com/profile/09380278659140176030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-34898186.post-1168162744753872982007-01-07T11:39:00.000+02:002007-01-07T11:39:00.000+02:00Τι ταινία είναι η ζωή σου; Μερικές φορές πιστεύουμ...Τι ταινία είναι η ζωή σου; <BR/><BR/>Μερικές φορές πιστεύουμε ότι αυτά που ζούμε θα μπορούσαν πολύ άνετα να είναι σκηνές από μια ταινία. Τι ταινία θα ήταν η δική σου; <BR/>Θα μπορούσε να πεις πως μερικές φορές είναι δράμα και άλλες πάλι κωμωδία. Ωστόσο, η δική μου είναι ένα μόνο είδος: είναι road movie. Ένας δρόμος χωρίς τέλος, μια μοναχική πορεία. <BR/>Κι από soundtrack; Εδώ έχουμε περισσότερες επιλογές. Αν η μέρα είναι σννεφιασμένη, θα παίζει Nick Cave. Αν η μέρα είναι ηλιόλουστη REM, βρετανική ροκ ή Tracey Chapman. Και μερικές φορές, Enigma, Amelie ή και Μάνος Χατζιδάκις. <BR/>Αλλά η ταινία μου θα έχει πάντα ένα δρόμο μέσα. Και ερημικά τοπία. Και πόλεις που κοιμούνται. Και απέραντους ουρανούς με σύννεφα που θα παίρνουν το χρώμα της αυγής και του σούρουπου. Και άγονες, ακαλλιέργητες εκτάσεις και εγκατελειμένα σπιτια. Μοναχικά δέντρα και φοβισμένα ζώα. Μυρωδιά από άγριο θυμάρι και γκρίζο χρώμα από μπετόν. Άνεμο, απαλό σα χάδι ή από αυτόν που σφυρίζει στα αυτιά σου. Δεν θα βρέχει ποτέ στο δρόμο, παρά μόνο στα σπίτια. Θα υπάρχουν βουνά και θάλασσες σε ίση απόσταση μεταξύ τους από το δρόμο. Παλιές πινακίδες και σίδερα που σκουριάζουν.Anonymousnoreply@blogger.com